زمینه فعالیت : خوانندهزادروز : 1320درگذشت : 1370/02/09
پدر و برادر بزرگتر وى كه خود اهل موسیقى بودند و با آن آشنایى تام داشتند هر روز و بیشتر اوقات وى را مورد تشویق قرار مى دادند تا به موسیقى روى آورد و از صداى خدادادى خود بهره گیرد و به محفل دوستانه و شاعرانهاى كه در منزل بیشتر وقتها توسط ادبا، عرفا و شاعران و موسیقیدانان تشكیل مى شد گرمى بخشد.
از پیر هنر موسیقى ایران جناب استاد احمد عبادى، بسیار آموخت و پس از چندى به خدمت استاد معلم موسیقى اصیل در سبك اصفهانى، زنده یاد ادیب خوانسارى رسید و بیشتر ردیفها و گوشه هاى موسیقى ایران را از آن بزرگ مرد موسیقى و آواز فرا گرفت.
مدتى بعد، بخت یارى كرد و در محضر شادروان استاد سلیمان امیر قاسمى رفت و سالیان دراز، در خدمت ایشان بودم و كسب فیض نمودم و اغلب یادم هست كه شعر خواجه شیراز حافظ را به سبك و سیاق و شیوه استاد زمزمه مىكردم: «گر بود عمر به میخانه روم بار دگر به جز از خدمت رندان نكنم كار دگر» و نشیب و فرازها و بم و زیرهاى او را در خلوت زمزمه و مى خواند و این اثر را در سایر شاگردان استاد مثل: اكبر جقه، صدیف، امیرعسگرى، اخلاقى، سامانىپور و هادى فرزانه مشاهده مى كرد.
در بهشت معنوى خانه استاد امیر قاسمى به گلستان شاداب و سرسبزى چون استاد سعدى هرمزى برخورد كرد و همزمان با دوستى و آشنایى با استادان: احمد عبادى، سلیمان امیرقاسمى، ادیب خوانسارى و سیروس لطیفى، با مرحوم حسن یكرنگى كه از شاگردان ممتاز و متعالى شادروان اقبالآذر بود آشنا شد و پس از مدتى كه به منزل این مرد درویش و وارسته آمد و شد كرد، دوستى و جذبه یى عمیق بین آنها پیدا شد و این دوستى و برادرى طورى گردید كه هر زمان كه شروع به خواندن مىكرد بىاختیار این شعر را مىخواند: «در آغار محبت دست و پا گم كردهاى اى دل نمى دانم كجا خواهد كشید آخر سرانجامد» ، در خلال این مدت از نوارهاى هنرمند بزرگ و فقید آواز ایران سید حسین طاهرزاده بسیار استفاده كرد.
اولین نواروی برگ سبز شماره 200 بود كه در سال 1342 همراه با سهتار استاد عبادى از رادیو پخش گردید و حدود پانزده ساعت نوار در گوشه ها و ردیفهاى گوناگون موسیقى سنتى ایران تكثیر و در بازار پخش گردیده و چندین آواز همراه با سازهاى هنرمندان ارزشمندى چون: حسن كسائى، فرهنگ شریف، منصور صارمى، مهندس همایونخرم، امیرناصر افتتاح اجرا كرد.