زمینه فعالیت : نوازنده تار ، سه تار ، نواساز و مدرسزادروز : 1251درگذشت : 1305/09/02
علت شهرت وی به نام درویش خان، این بود که پدرش هنگام صدا زدن وی، از لفظ «درویش» استفاده میکرد و همین نام بعدها به عنوان نام خانوادگی غلامحسین برگزیده شد و او به درویش خان یا غلامحسین خان درویش معروف شد.او در دارالفنون به فراگیری خط موسیقی و نواختن شیپور و طبل کوچک مشغول شد.او نزد استادانی چون آقا حسینقلی و میرا عبدالله موسیقی آموخت . از فعالیت های او : ریاست رهبری ارکستر انجمن اخوت ( کنسرت برای کمک به قحطی زدگان ) ، ساخت نوعی آهنگ ضربی به نام " پیش درآمد " که تا سال ها بعد از آن استفاده می کردند ، دستگاه موسیقی سنتی ایران را به هفت دستگاه بخش کرد و آهنگ های بسیاری ساخت . وی از نخستین کسانی است که در ایران کلاس آموزش موسیقی برپا کرد و شماری از نامداران موسیقی ایرانی، شاگردان او بودهاند.او به شاگردانی که دورههای مختلف درسش را با موفقیت میگذراندند، نشانی به شکل تبرزین هدیه میداد که از جنس مس و نقره و برای شاگردان سطوح عالی، از جنس طلا بود. از جمله شاگردان او که موفق به دریافت تبرزین طلا شدند، میتوان مرتضی نیداوود، ابوالحسن صبا، موسی معروفی و سعید هرمزی را نام برد.
از نمونه آثار او می توان به دو دوره صفحه های گرامافون شامل هم نوازی و تک نوازی همراه با حسین طاهرزاده ، ابوالحسن اقبال آذر ، عبداله دوامی ، مشیر همایون ، شهردار ، رضا قلی خان تجریشی ، باقرخان رامشگر ، حسین خان هنگ آفرین ، سید احمد خان ساوه ای و... مجموعه آثار او در آلبوم ، کتاب و نوار مجموعه آثار درویش خان (نت نویسی و اجرا با تار : ارشد تهماسبی ) و نیز آلبوم های " دلکش " ، " کرشمه " و " پریزاد " ( به کوشش فرامرز پایور ) اشاره کرد .