نوای فارس- مهرنوش قضاوتی: روز شنبه، 24 تیر ماه فرهنگسرای ارسباران میزبان نهمین جلسه از سلسله نشست های «گفتمان ضرب اصول» بود. نهمین جلسه از این برنامه با موضوع «بررسی مطالبات اهالی موسیقی از دولت یازدهم» در حالی برگزار شد که از مهمانان دعوت شده تنها هنرمندان حضور پیدا کردند و مسئولانی که قرار بود پاسخگوی مطالبات باشند در این جلسه غایب بودند.
این نشست با دقایقی تاخیر پس از پخش سوره ای از قرآن کریم و سرود ملی کشورمان آغاز گشت. رضا مهدوی، مجری برنامه، روی صحنه وارد شد و ضمن خوش آمد گویی به حاضران، از مسیری که نشست ضرب اصول از ابتدا تا الان طی کرده است صحبت کرد و ابراز خرسندی نمود که این نشست به صورت خصوصی برگزار می شود و توانسته تا این نقطه حرکت کند.
در این نشست از ضرب اصول قرار بود حجت‌الله ایوبی (رئیس ستاد هنرمندان حسن روحانی در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری)، حمیدرضا نوربخش (مدیرعامل خانه موسیقی)، خشایار اعتمادی (خواننده موسیقی پاپ)، نگار خارکن (نوازنده کمانچه و آهنگساز) حضور داشته باشند که تنها از این افراد نگار خارکن در سالن حضور داشت. مجری برنامه نیز اعلام نمود که دیگر مدعوین علی رغم هماهنگی های قبلی در این نشست حاضر نخواهند شد.
علی جعفری پویان در رابطه با غیبت مسئولان گفت: ترجیح می دهم زمانی صحبت کنم که همه حضور داشته باشند. باید کسی حضور داشته باشد، با صندلی های خالی که نمی شود صحبت کرد.
نگار خارکن به عنوان نوازنده کمانچه و آهنگساز روی صحنه رفت تا در رابطه با مطالبات و انتظارات جامعه بانوان موزیسین از دولت آینده صحبت کند: در ادامه صحبت های آقای مهدوی باید بگویم که این جلسات خصوصی هستند و به سختی برگزار شده اند، اما راه خود را پیدا کرده است. این بسیار ارزشمند است. صحبت هایی را برای مطرح کردن خدمت مسئولان آماده کرده بودم اما الان این عزیزان حضور ندارند. امیدوارم از طریق رسانه ها حرف های مان به گوش شان برسد. جناب آقای ایوبی از تمامی هنرمندان در جهت رای آوردن آقای دکتر روحانی استفاده کردند و این اصلا سواستفاده نیست. در تمام دنیا این اتفاق می افتد. اما سیاسی شدن موسیقی هیچ گاه به نفع موسیقی نبوده است. فضای موسیقی پیش از دوره یازدهم به بستگی حالا نبود. دعوایی که بین جناح ها وجود دارد باعث ایجاد این بستگی شده است. لغو شدن کنسرت ها نیز همین گونه بوده است. من نیامده بودم که حرف بزنم، آمده بودم که سوال بپرسم. ما به عنوان موزیسین از حدود دقیق خط قرمز ها خبر نداریم. خط قرمز ها را به طور حدودی می دانیم اما از چگونگی دقیق آن ها بی اطلاع هستیم. تقاضا داشتم در این باره کامل توضیح بدهند، تا ما دقیق بدانیم که چه خط قرمز هایی داریم و چه خط قرمز هایی نداریم. ما هنوز نمی دانیم در چند شهرستان اجازه اجرا داریم و در چه شهرستان هایی اجازه نداریم اجرا داشته باشیم. من به عنوان موزیسین نمی دانم زیر مجموعه کجا هستیم. ما نمی دانیم برای کسی که از سن یازده سالگی در موسیقی برنامه ریزی می کند و قصد ندارد از ایران برود، کاری در آینده وجود دارد؟ آیا ما باید از کسانی که می خواهند این راه را طی کنند حمایت کنیم؟ یا بگوییم که کاری برای شان وجود ندارد؟
خارکن در رابطه با انتظارات جامعه بانوان موزیسین گفت: نام جامعه بانوان به تنهایی وخامت اوضاع را نشان می دهد. نشان دهنده تفکیک جنسیتی در موضوعی است که اصلا جنسیتی نیست. از نظر من تفکیک جنسیتی هنر یک توهین است. این موضوع درباره هنر بی معناست. در گروه های مختلف موسیقی هم بانوان و آقایان حضور دارند و نوازندگان خانم مانند آقایان کار می کنند. جایی زشت می شود که قرار است کنسرت شهرستان برگزار شود و می گویند باید نوازندگان خانم حذف شوند. بحث خانم ها و آقایان نیست، هر عضو از گروه بخشی از موسیقی را اجرا می کند. یک گروه تا یک جا می تواند در شهر های دیگر کنسرت نگذارد اما آن ها هم خانواده دارند و از این طریق امرار معاش می کنند. از یک جایی به بعد مجبور هستند ادامه بدهند. هنرمندان خواهرانه و برادرانه حمایت شان را از دکتر روحانی در زمان انتخابات اعلام کردند، صنف موسیقی انتظار دارد ایشان نیز به مطالبات شان توجه کند.
کیوان فرزین نیز روی صحنه رفت. او چنین صحبت خود را آغاز نمود: حضور پیدا نکردن در چنین جلساتی ایراد دولت نیست، بلکه ایراد فرهنگی است. دولت نیز گزیده ای از فرهنگ ماست. ما باید در هر مرتبه ای توان پاسخگویی داشته باشیم. در دوره گذشته پس از مشخص شدن نتیجه اتخابات، با مشورت با هنرمندانی نظیر علیزاده، لطفی، جمعی از ناشران، ... نامه ای تهیه و تنظیم نمودیم و پیش از انتخاب وزیر فرستادیم. اما خب نمی دانیم سرنوشت آن چه شد.
فرزین در ادامه نگار خارکن را مخاطب قرار داد و گفت: پاسخ سوال های شما را سیستم های قانون گذار هم نمی دانند. چرا در اپرای مولانا تک خوانی زن در سی دی وجود دارد ولی در اپرای دیگری به علت تک خوانی زنان کار متوقف می شود. قانون گذار هم نمی داند خط قرمز کجاست. در عین این که ما باید به قوانین احترام بگذاریم اما نباید خودمان را محدود کنیم. جامعه موسیقی باید در خواستش را برای برداشتن چنین محدودیت های غلطی بدهد. ما قانون نوشته شده ای مبنی بر این که تک خوانی زنان ممنوع است نداریم. می شود یک نفر را در بین اهالی موسیقی پیدا کرد که معتقد باشد صدای زن نباید در موسیقی باشد؟ جامعه و صنف موسیقی این موضوع را قبول ندارد. اما هیچ یک از افراد چه در صنف موسیقی چه از مدیران دولتی فرهنگ به طور جدی این مساله را دنبال نمی کنند. ما یک سری از مسائل را به مرور زمان پذیرفته ایم.
فرزین وجود ممیزی در هنر را غلط دانست و ادامه داد: اگر یک نفر قطعه ای می نویسد که با اصول دستگاهی سازگار نیست، به علت این امر باید به این موسیقی مجوز ندهیم؟ یا بگوییم بد است یا خوب است؟ مخاطب است که تصمیم می گیرد. موسیقی که جایگاه پیدا نکند خود به خود حذف می شود. نهاد صنفی باید منسجم باشد. نهادی باشد که به واسطه حمایت های دولتی از مطالباتش دست نکشد و از انتقادات نگذرد. اگر ما نهاد صنفی قوی داشته باشیم می توانیم مطالبات مان را هم بیان کنیم. نهاد صنفی باید در چنین جلساتی حضور داشته باشد. چرا نباید بخواهند مطالبات را بشنوند. مگر مطالبات ما چه چیز عجیبی می تواند باشد؟
قادری درباره علت اصلی مشکل موسیقی کشورمان صحبت کرد: علت اصلی مشکل موسیقی ما این است که موسیقی را وسیله ای برای پر کردن اوقات فراغت می دانند و موسیقی را به چند وجه تقلیل داده اند. موافقان موسیقی بدترین دفاع را از موسیقی داشته اند، زیرا آن را فقط ابزاری برای نشاط مردم می دانند. این نگاه باعث شده موسیقی به پدیده ای تبدیل شود که بشود راحت آن را لغو و محدود کرد. نباید موسیقی را یک موضوع جنبی و جزء فرعیات زندگی مردم بدانیم. نکته مهمی که دولت باید توجه داشته باشد این است که موسیقی یک هنر بسیار والا است و شانی بالاتر از این دارد که بخواهیم به آن به عنوان یک پدیده که به طور صرف اوقات فراغت را پر می کند، نگاه کنیم.
رضا مهدوی به بخشی از سخنان مقام معظم رهبری در دیدار با دانشجویان در رابطه با این که دانشجویان باید مطالبه گر باشند اشاره نمود و سپس از منوچهر صهبایی خواست تا روی صحنه برود.
منوچهر صهبایی گفت: من بعد از این که پس از چندین سال به ایران برگشتم، مشکلاتی را در حوزه موسیقی دیدم که در هیچ کجای دنیا نیست. در همه جا هنرمندان هنر و محصولات شان را عرضه می کنند و روی صحنه می روند و دولت فقط تا این حد دخالت می کند که اگر گروهی استحقاق دارد از آن حمایت کند. حمایت ها بیشتر جنبه مالی دارد و بقیه مسائل را برعهده مخاطبان می گذارند. مخاطبان هستند که می گویند این بخش را لازم دارند یا ندارند. ما مشکلات زیادی داریم. تمام کسانی که اداره یک امر را برعهده می گیرند باید مسئول باشند. اگر کسی مسئولیتی را می پذیرد باید مشکلات آن را هم پذیرا باشد. این گونه است که جامعه پیشرفت خواهد کرد. موسیقی در جامعه ما مشکلات خودش را دارد. موسیقی هنری زیباست که اگر کسی به آن توجه نکند بخشی از زندگی را از دست می دهد.
مهدوی در میانه برنامه فایل صوتی از فواد حیدری، پژوهشگر حوزه موسیقی، پخش کرد. فواد حیدری در این فایل صوتی درباره تبیین نقش هنر در بخش های مختلف، مشکلات مالی هنرمندان، نبود اسپانسر و عدم توجه به هنر بومی و شفاهی صحبت نمود. در ادامه برنامه علی جعفری پویان به عنوان نوزانده روی صحنه حاضر شد و درباره مشکلات موجود صحبت نمود.
جعفری ضمن اشاره به پیشرفت رویه فکری جامعه به سمت موسیقی تفننی گفت: خوانندگانی داریم که یک شبه وارد می شوند، درآمد زایی می کنند. نمی خواهم بگویم این بد است، ما به همه نوع موسیقی نیاز داریم. اما در این میان موزیسین هایی هستند که نمی توانند کار جدی بکنند. کسانی که به طور جدی کار می کنند ضربه می خورند و سرخورده می شوند. کاش خانه موسیقی صندوقی را در نظر می گرفت برای هنرمندانی که شخصیت های موجه و شناخته شده ای دارند و از نظر مالی به مشکل برمی خورند. کاش خوانندگانی که یک باره به شهرتی می رسند، بخشی از درآمد کنسرت های شان را به دیگر عوامل موسیقی اختصاص دهند.
رضا فرهادی به عنوان صدابردار حوزه موسیقی در ابتدا گفت که باید مشکلات بیان شوند و به دنبال راه حلی برای آن بود اما به نظر من تعدادی از افراد در جامعه موسیقی مانند بیمارانی هستند که به دکتر نمی روند و تعدادی از مسئولان هم مانند پزشکانی هستند که می دانند کار بیمار تمام است و به آن توجه نمی کنند. جامعه حال حاضر موسیقی ما به نظر من چنین شده است. موسیقی بسیار گسترده و مهم است. می تواند ذائقه ها را تحت تاثیر قرار دهد، ایجاد امید کند، به زندگی ریتم بدهد و ... موسیقی تنها وسیله ای برای نشاط نیست. موسیقی موجب اتفاقی را در وجود انسان می شود که ترقی فرد را در پی دارد. اتفاقات زیر ساختی بسیاری در این حوزه می افتد، قوانین متفاوتی ناگهانی گذاشته می شود که ما از آن ها بی خبریم. فرهادی سپس به قانونی که اجازه نمی دهد ملک مسکونی را برای استودیو موسیقی اختصاص داد اشاره کرد و گفت اجراه یک مکان اداری بسیار بالاتر از یک ملک مسکونی است.
فرزین در پایان این نشست که با موضوع بررسی مطالبات اهالی موسیقی از دولت یازدهم برگزار می شد، عناوینی را به صورت تیتر وار بیان نمود. وجود نداشتن اساس نامه و شیوه نامه، تعیین مدیران صحیح و کارامد، بهره گیری از مشاوران صاحب آگاهی، توجه به اقتصاد هنر، عدم رقابت بخش خصوصی و دولتی، حمایت بخش دولتی از بخش خصوصی، توجه به کیفیت به جای کمیت و اراقام، رفع تبعیض بودجه، به حداقل رساندن ممیزی ها، تقویت نهاد صنفی، افزایش کیفیت آموزش عالی، استفاده از افراد متخصص،... مواردی بود که انتها به آن ها اشاره شد.
پیش از این، هشت جلسه از«گفتمان ضرب اصول» با موضوع «بررسی وضعیت موسیقی صدا و سیما»، «بررسی وضعیت ارکسترهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» ، «بررسی عملکرد 15 ساله خانه موسیقی» ، «بررسی مشکلات کنسرت‌ها (اجراهای زنده)» ، «بررسی نحوه برگزاری سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر» و «نقد و بررسی عملکرد دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» و «نقد و بررسی عملکرد دولت یازدهم در زمینه موسیقی» برگزار شده است.
هدف اصلی برگزار کنندگان سلسله نشست‌های «گفتمان ضرب اصول» ایجاد فضایی مناسب برای بیان مشکلات موجود جامعه موسیقی است تا ضمن آگاهی از این مشکلات، فعالان و دست اندرکاران این جامعه شریف در جهت اصلاح و بهتر شدن شرایط صنفی شان حرکت کنند.
منبع : اختصاصی نوای فارس