نوای فارس-علی تفرشی-حضور موسیقی پاپ در جشنواره موسیقی فجر، بیش از هر چیزی یک حضور نمایشی است و هیچ ارتباطی با کلیت جشنواره ندارد که فکر کنید در طول یک هفته برگزاری آن مانند سینا با اتفاق خاصی روبرومی شوید. بلکه در این جشنواره اصلا خبری از موسیقی جدید نیست و هیچ اثر جدیدی از موسیقی پاپ جدید ارائه نمی شود. به هیچ عنوان چنین اتفاقی نمی افتد ، بخصوص در بخش پاپ!
البته ناگفته نماند تاچند سال پیش که موسیقی پاپ در بخش رقابتی جایگاهی برای خود داشت چنین اتفاقای می افتاد و خوانندگان ، آهنگسازان و صاحب آثار، کارهای خود را در جشنواره ارائه می کردند .تماشاچی که به کنسرت و سالن اجرا می آمد، در واقع با یک اتفاق خاص و موسیقی جدید روبرو می شد. اما امروزه اصلا این طور نیست. حتی روبکرد جشنواره به گونه ای است که مسولان در بخش پاپ از کسانی دعوت به اجرا و حضور می کنند که بلیتهایشان به فروش برود و به هیچ عنوان به درجه هنری آنها توجهی نمی شود. این در حالی است که نه در این جشنواره، که در هر جشنواره ای حداقل چیزی که انتظار می رود، این است که مخاطبان هر هنری با اتفاقات جدید روبرو شوند. مردم در جشنواره موسیقی فجر، به کنسرت می آیند تا موسیقی جدید بشنوند اما متاسفانه همان قطعاتی را می شنوند که در طول سال از طریق آلبوم ها و یا کنسرتهای خوانندگان شنیده اند.
از آنجایی که جشنواره جای افرادی است که محیطی را برای رشد و نمو و دیده شدن ندارند، لذا چنین چیزی صحیح نیست! در بخش موسیقی کلاسیک باید تحصیل کرده ها ، دانشجوها و چهره های جدید معرفی شوند و مدام قطعات جدید آنها شنیده شود . در این بخش نیز به قدری رپرتوار زیاد است که هر سال افراد با رپرتوار جدید از آهنگسازان بزرگ دنیا روی سن می روند. البته چنین چیزی اصلا بد نیست ولی خلاقیت را نادیده می گیرد.
در پاپ اما به اجرای همان قطعات قبلی اقدام می شود. من نمی گویم این قطعات اجرا نشود ولی حرفم این است که جشنواره جای تفکرات نو و تازه است و موسیقی نو با ایده های نو را می طلبد. چطور در سینما و در 10 شبی که جشنواره برگزار می شود، فیلم ها همگی برای اولین بار به نمایش در می آیند و همه مشتاق هستند که فیلم های جدید ببینند! باید در موسیقی هم این اتفاق خوشایند بیفتد. این در حالی است که متاسفانه در موسیقی و بخصوص در بخش پاپ و در شرایط خوب، پر است از تقلید و تکرار و کاور از کشورهای همجوار با ایران مثل ترکیه و یونان و عربستان و همین طور موسیقی مداحی!
من به شخصه در جایگاه ارائه راه حل نیستم اما به عنوان یک کارشناس موسیقی و موزیسین به زعم خودم، می توانم راهکارهایی در همین سطح کارشناسی ارائه کنم. اگر قرار باشد این آسیب درست شود، بعمل کنند.
افرادی که در طول سال، کنسرت های بسیاری برگزار می کنند، لازم است برای حضور درجشنواره آثار جدید خود را ارائه کنند نه اینکه کارهای قدیمی خود را به خورد مردم بدهند و فقط سالنها را پر کنند. بله جای چنین چیزی در موسیقی خالی است.
ناگفته پیداست که موسیقی پاپ برای جشنواره می تواند بسیار درآمدزا باشدو البته این فکر بسیار خوبی است مشروط بر اینکه حرف تازه ای برای گفتن داشته باشند و این تمام حرف من است. برخی ها فکر می کنند موسیقی پاپ مظلوم واقع شده است در حالی که اصلا این طور نیست! حالا شاید در جشنواره از موسیقی پاپ برای درآمدزایی و صرف بخشی از هزینه ها استفاده شده است که این اصلا کاری دور از منطق نیست و شاید در همه جای دنیا چنین اتفاقی بیفتد .باید نگاه مثبت داشت به این که ما به عنوان بخشی از موسیقی می توانیم درآمدازایی داشته باشیم. در جشنواره موسیقی پاپ به این موسیقی سالن داده می شود و این اصلا سواستفاده نیست. گروهها می توانند شرکت نکنند اگر فکر می کنند دارد از آنها سواستفاده می شود. آنچه هست این اسن که در موسیقی پاپ کم سوادی موج می زند و دانش افرادی که در این بخش فعالیت می کنند قریب به اتفاق اندک است و اصلا قابل مقایسه با کسانی که موسیقی کلاسیک کار می کنند، نیستند. کسانی که کلاسیک کار می کنند خیلی زحمت بیشتری کشیده اند . وقتی این قدر موسیقی تقلیدی در پاپ هست، این یعنی افراد فعالی در این حوزه کم دانش هستند و تقلید می کنند و از روی دست هم نگاه می کنند. این عده مدام منتظرند تا ببینند چه موسیقی ای مد شده و سریع آن را کپی کنند. در چنین شرایطی خلاقیت رنگ می بازد. زمانی از یک هنر بهره ای برده می شود که خلاقیت در آن وجود داشته باشد و به واسطه دانش پیش برود. چرا که خلاقیت دم دست و پا نریخته و چیزی دم دستی نیست، بلکه نیازمند پیش زمینه است تا رشد کند. کسی که در یک زمینه مهارت داشته باشد، می تواند رشد کند و خلاقیت داشته باشد.
منبع : اختصاصی نوای فارس