نوای فارس- مهرشاد انصاری: سیمین بهبهانی هم به خاطره ها پیوست. صبح روز جمعه 31 مردادماه روز غم انگیزی بود! آن روز که سیمین نه در بهشتی که آرزویش را داشت و به آن نرسید، بلکه در بهشت زهرای تهران، آرام گرفت .
مراسم تشییع سیمین بهبهانی بامداد جمعه در محوطه تالار وحدت برگزار و پیکر او در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. مسئولان محلی مانع خاک‌سپاری بهبهانی در گورستان امام‌زاده طاهر کرج شدند و او بر خلاف وصیتش در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
اجرای این مراسم را مانند بسیاری از مراسم مشابه سید عباس سجادی به عهده داشت. او در ابتدای مراسم سالگرد سهادت امام جعفر صادق (ع) را تسلیت گفت و از حضار خواست در مراسم تشییع دست و سوت نزنند.
در آغاز مراسم جمعیت یکپارچه سرود« ای ایران» را خواندند و سپس ابولاحسن تهامی؛ دوبلور و داماد این شاعر به ایراد سخنرانی پرداخت. وی در بخضی از صحبتهای خود گفت: از تمامی کسانی که در این مراسم حضور دارند از طرف خانواده بهبهانی تشکر می کنم. حضورچنین جمعیتی، شگفت انگیز است. رفتن سیمین بهبهانی آغاز زندگی جاودانه غزل بانوی شعر پارسی است .چند روز پیش فقط جسم او زوال گرفت اما آن‌چه از کارگاه ذهن و اندیشه او تراویده همواره با ماست. او از این لحظه زندگی جاویدش را آغاز می‌کند و همیشه از رهگذر غزل، داستان و گفتارهایش همچون حافظ، سعدی، مولانا و دیگر بزرگان ادب جهان زنده است.
وی در بخش دیگری از صحبتهای خود گفت: سیمین بهبهانی برای محل خاک‌سپاری‌اش وصیت کرده که یا در امام‌زاده طاهر در کنار شوهر و نوه‌اش به خاک سپرده شود و یا در کنارمزار پدرش در آرامگاه خانوادگی آن‌ها در بهشت زهرا، که نهایتا خانواده او گزینه دوم را برگزیدند.
سپس جوا مجابی؛ نویسنده در مراسم صحبت کرد . او در ابتدای صحبتهای خود گفت: شاعر را نمی‌بینم، شاعر رفته و به تن غایب است. شیرینی از دل ما رفته است. شاعر در شعر خویش نهان است. شعر او همه جا بر زبان است. شاعر در ما و در جان ماست. این شاعر و نویسنده سپس به جایگاه سیمین بهبهانی در غزل معاصر اشاره و بیان کرد: سیمین بهبهانی پس از شهریار توانست شاخه تازه‌ای به درخت ادبیات کهن ایران اضافه کند و دوباره غزلی را که تقریبا پیر شده بود، در عرصه فرهنگی ما ظاهر کند. شاعری بزرگ می‌شود که هم‌سرنوشت ملتش شود و سیمین بهبهانی هم‌سرنوشت ملتش بود.
وی با بیان اینکه شاعر از انسان و جهان همواره پرسش‌های بنیادینی را مطرح می‌کند افزود: و این همان چیزی است که سیمین از آن‌ها سخن می‌گوید. سیمین بهبهانی در امروز می‌زیست، فردا را می‌دید و از گذشته آگاه بود. او مصلحت‌اندیش نبود و هیچ‌گاه مسائل فردی را مطرح نمی‌کرد. او به مردم کشورش وفادار بود. سیمین در شعرهایش سد شعر محفلی و نخبه‌گرا را شکست و شعرش در بین مردم رفت. او غم انسان امروز را می‌خورد و به تمام مغلوبان سراسر جهان فکر می‌کرد. سیمین بهبهانی به عنوان یکی از شاخص‌های مهم فرهنگی ایران در تاریخ ایران باقی خواهد ماند.
در ادامه غزل همچو نور از چشمم رفتی را صدیق تعریف بداهه خوانی کرد و در ادامه آن نیزمحمود دولت آبادی در مدح سیمین گفت.
وی در ابتدای صحبتهای خود با بیان اینکه سیمین بهبهانی انسانی بود که عمری با کار و عزت زیست و با کار و عزت خاموش شد تاکید کرد: او انسانی پیروز بود. بهبهانی مثل همه آدم‌های دیگر مثل من و شما لحظات گوناگون و متنوعی در زندگی خود داشته است و در این لحظات آثار متعددی آفریده که الآن فرصت شاخه‌بندی آثار او نیست.
وی ادامه داد: سیمین بهبهانی آثار متنوعی دارد؛ از آثاری صریحا اجتماعی تا آثاری صریحا تنهایی، آثاری مشخصا درباره آزادی زن و اعتراض به ستم اجتماعی و آثاری در لحظات ناب انسانی، که دیگر جایی برای سخن من نمی‌گذارد. او خود آن‌چه را لازم بوده سروده است.
و در ادامه غزل ببین به هیات نیلوفر فرانشستن بودارا خواند.
سپس محمدرضا شجریان آمد وگفت:من از طرف هنرمندان موسیقی این‌جا آمدم تا به غزل‌بانوی ایران عرض احترام کنم. سیمین بهبهانی زنی است که تاریخ‌ساز شد. او به همه جهان به عنوان خانواده می‌نگریست و فکرش صلح و دوستی و صفا برای آن‌ها و پشتوانه فکری‌اش دفاع از حقوق زن و مادری بود.
وی ادامه داد: جهان را مردان می‌سازند و مردان را زنان، ادامه داد: ملتی که بی‌بهره از این زندگی است مردنی است. به همه شما تسلیت می‌گویم. سیمین همیشه در تاریخ ما زنده است و در ما زندگی می‌کند. او به همه به شکل یک مادر محبت می‌کرد و امیدوارم بیش از پیش ما قدر مادران‌مان را بدانیم.
در ادامه نیز همایون شجریان «رفت آن سوار کولی» از آلبوم جدیدش با شعری از مرحوم بهبهانی را خواند و سپس شهرام ناظری «دوباره می سازمت وطن» را اجرا کرد.
در پایان مراسم علی بهبهانی، فرزند سیمین بهبهانی، گفت: مادرم همه وطن و مردمش را دوست داشت و دلش می‌خواست یک متر و هفتاد صدم گورش خاک وطنش باشد.
پیکر سیمین بهبهانی بر روی دوش تشییع‌کنندگان که تمام محوطه تالار وحدت را پر کرده بودند تشییع و برای خاک‌سپاری به مقبره خانوادگی شماره 72 واقع در بهشت زهرا (س) منتقل شد.
سیمین بهبهانی بامداد سه‌شنبه، 28 مردادماه، در سن 87 سالگی بر اثر ایست قلبی و تنفسی در بیمارستان پارس تهران درگذشت.
منبع : اختصاصی نوای فارس