نوای فارس - مریم خوشرنگ: بدون شک، همه ما با شنیدن نام «ارجمند» به یاد خانواده ای هنرمند با شناسنامه ای پربار، می افتیم. امیریل ارجمند فرزند داریوش ارجمند یکی از اعضای این خانواده است.
با اتمام تحصیلات خود در رشته مهندسی، تصمیم گرفت تا بازیگری را به تشویق پدر با ادامه تحصیل در رشته تاتر آغاز کند. اما با تمام علاقه ای که به بازیگری داشت، نتوانست از انگیزه اصلی خود نسبت به موسیقی، چشم پوشی کند.
با نزدیک شدن به انتشار آلبوم های «شب های ترانه 2» و «شب های ترانه 1» گپی کوتاه با این خواننده دور از حاشیه انجام داده ایم.
لطف کنید، در مورد حضورتان در عرصه ی بازیگری و موسیقی، صحبت کنید.
من از کودکی در یک خانواده هنری به دنیا آمدم و بزرگ شدم. با هنر، به خصوص هنر بازیگری و تاتر و خاک صحنه آن و البته دوربین و ... بیگانه نبودم. برای من و برزو دنیای هنر دنیای بیگانه ای نبود. به تشویق پدرم و البته بدون حمایت ایشان، وارد دنیای بازیگری شدم البته برای رسیدن به این عرصه، تصمیم گرفتم مسیر تاتر را از دانشگاه شروع کنم. اما بعد از پایان دانشگاه و درس مهندسی ام، در پی علاقه درونی ام به سمت موسیقی رفتم و ساز سنتور را یاد گرفتم و مدتی هم شاگرد استاد مشکاتیان بودم. من هنر را با موسیقی شروع کردم و به موازات انتشار اولین آلبومم، وارد دانشکده تاتر شدم. تاتر خواندم و حدود ده سال در این زمینه کار کردم، ناگفته نماند هیچوقت به خودم اجازه ندادم وارد دنیای تصویر شوم به دلیل اینکه احساس می کردم باید با یک پختگی کامل جلوی دوربین بروم. با توجه به خانواده ای که داشتم نمی خواستم به نام شان لطمه ای وارد شود.
بین موسیقی و بازیگری به کدام علاقه ی بیشتری دارید.
بی علاقه به بازیگری نیستم اما به موسیقی علاقه بیشتری دارم، به جهت اینکه در عرصه ی موسیقی شما خودتان کارگردان می شوید. در بازیگری کاری را خلق می کنید که کارگردان از شما می خواهد اما در موسیقی خالق کاری می شوید که خودتان کارگردان آن بوده اید. در موسیقی می توانم خودم را در دامن یک اتفاق رها کنم.
قرار است بعد از حدود ده سال دومین آلبوم موسیقایی خود را منتشر کنید. کمی دراین مورد توضیح دهید.
دو آلبوم با نام های «شب های ترانه 2»، «شب های ترانه 1» را آماده انتشار دارم. اول «شب های ترانه 2» منتشر خواهد شدکه مجموعه ای ست از تیتراژهای تلویزیونی که خواندم. بعد از مدت کوتاهی «شب های ترانه 1» با کارهای جدید و فضایی متفاوت و نیز حضور تنظیم کننده های مختلف به انتشار خواهد رسید. نکته ای که باید به آن اشاره کنم حضور پررنگ فرزاد ورزنده آذر هست که به صورت متمرکز تری کنارم بوده. سعی کردم یک اتفاق باشم.
به پخش اینترنتی، فکر نکردید؟
تصمیم داشتم کارها را به صورت اینترنتی منتشر کنم اما دوستان اصرار داشتند، کار اشتباهی ست و من هم منصرف شدم. نظر دوستان بر این بود که باید به جهت مالی هم به این موضوع نگاه کرد.
آیا می توان انتشار همزمان دو آلبوم را از جانب شما، حضور جدی و پررنگ تان در عرصه ی موسیقی دانست؟
به طور حتم همینطور خواهد بود. ضمن اینکه تصمیم دارم خالق یک اتفاق باشم.
اتفاقی که چندبار به آن اشاره کردید، و برآن هم تاکید دارید، چه اتفاقی ست. و یا بهتر است بپرسم منظور شما از اتفاق چیست؟
سعی کردم متفاوت باشم تا بتوانم اتفاقی را ایجاد کنم. به همین دلیل فکر کردم خودم را از روزمره بودن در موسیقی دور نگه دارم. یعنی با فاکتورهای روز حرکت نکنم. در این ده سالی که از موسیقی دور بودم، دیدم کسانی که با روز پیش رفتند کسانی هستند که تاریخ مصرف شان کوتاه بوده و کارهای شان نتوانسته به ماندگاری برسد. اما برای من ماندگاری در این حوضه اهمیت بیشتری دارد. به اعتقاد من آدم هایی که سعی می کنند در مسیر موسیقی روز حرکت کنند، خیلی زود به تکرار و حتا تهی شدن می رسند.
و دیدگاه شما نسبت به ترانه...
ترانه به تنهایی می تواند اتفاق باشد و مسیر این اتفاق، درست شبیه یک فیلم نامه ای ست، که اگر ضعیف باشد یعنی ما شاهد یک فیلم بد خواهیم بود و برعکس. تلاش کردم تمام ترانه هایی که در آلبوم جدیدم شنیده می شود، موضوع و داستان داشته باشد تا بتواند به خوبی با مخاطب ارتباط برقرار کند و ماندگاری بیشتری در ذهن شنونده داشته باشد.
و سوال پایانی، اینکه خودتان را بازیگر می دانید و یا یک خواننده و موزیسین؟
من هیچ وقت خودم را خواننده نمی دانم هرچند به این امر اشراف دارم. همیشه خودم را آهنگساز می دانم. و معتقدم در کنار آهنگسازی، بخوانم. در پایان از تمام کسانی که در این مسیر به من کمک کردند تشکر می کنم به خصوص فرزاد ورزنده آذر که همیشه در کنارم بودند.
منبع : موسیقی فارس