نوای فارس – پریا حیرتی: اگر موزیسین های ایرانی را یک جامعه در نظر بگیریم، افراد این جامعه در سطح جامعه بزرگ تری به نام ایران پراکنده هستند. بسیاری از این افراد دیده می شوند و برخی نیز کمتر دیده می شوند و فقط نام های شان را بر روی کاور قطعات می بینیم. اغلب افراد این جامعه، در خانه کار کردن را به روی استیج بودن ترجیح دادند. «داریوش صالح پور» نوازنده، آهنگساز و تنظیم کننده متفاوت از جمله موزیسین هایی است که این روز ها کار در استودیو خانگی اش را به دیده شدن روی استیج ها و فقط نوازندگی کردن ترجیح داده است. ساعتی با وی هم کلام شدیم تا از برنامه هایش با خبر شویم:
- داریوش صالح پور تعریف کنید؟
یک موزیسین کوچک از جامعه کوچک موسیقی ایران است. هم چنان هم شاگرد است. در موسیقی همیشه باید درس آموخت. در موسیقی همیشه درسی برای آموختن وجود دارد.
- موسیقی با نوازندگی یا آهنگسازی یا تنظیم کنندگی آغاز کردید؟
با نوازندگی پیانو از 6 سالگی آغاز کردم. گیتار و پیانو به صورت خود آموز یاد گرفتم. گیتار الکتریک را از «آرش سبحانی» آموختم. سال اول دانشگاه دوستانی در موسیقی پیدا کردم. رضا تاجبخش، کاوه رمضان زاده و پیام قربانی اولین دوستان من در موسیقی بودند. فعالیت جدی موسیقی از آن زمان شروع کردم. چون رشته من مهندسی بود، فکر می کردم موسیقی باید حاشیه زندگی من باشد اما وقتی دانشگاه تمام شد، متوجه شدم موسیقی تمام زندگی من است. تنها کاری که از آن خسته نمی شوم، موسیقی است. من علاقه زیادی به موسیقی دارم. به نظر من هر کس هر استعدادی دارد باید به سمت آن بروم. من با نوازندگی هم وارد بازار حرفه ای موسیقی شدم. سال 78 گروهی با نام «پیکولو» راتشکیل دادیم. کاوه رمضان زاده، نیما رمضان، امیرحسین مستعد، سارا تایینی، رضا تاجبخش و سام نظری اعضای این گروه بودند. 4-5 اجرا راک با این گروه در تالار فارابی داشتیم. آخرین اجرا آن گروه هم در کاخ سعد آباد بود.
- به خاطر علاقه ساز یاد گرفتید یا اتفاق خاصی افتاد که به سمت ساز زدن گرایش پیدا کردید؟
من اولین موسیقی که در زندگی ام شنیدم، موسیقی فیلم «جنگ ستارگان» بود. تاثیر زیادی در زندگی من داشت. از آن زمان علاقه به موسیقی در من شکل گرفت.
- در بین حرف هایتان اشاره کردید که هر کس باید به دنبال استعدادش برود، شما در موسیقی کشف استعداد کرده اید؟
«بهداد» پسر خانم «لاله صبوری» از افرادی بود که من به موسیقی معرفی کردم. مستعد موسیقی و ترانه سرایی است. دو کار هیت هم از ایشان منتشر شد. «مهدی نوروزی» یکی دیگر از استعداد هایی است که من به موسیقی معرفی کردم و بعد ها کار های خوبی از ایشان خواهید شنید.
- قطعات گروه «پیکولو» را قصد ندارید با تغییر در تنظیم دوباره منتشر کنید؟
قطعات آن گروه را کاوه رمضان زاده ساخته بود، برای همین قصد این کار را من ندارم.
- اولین قطعه ای که با آهنگسازی یا تنظیم شما منتشر شد را به یاد دارید؟
سال 78 من برای خواننده های مختلف ساز می زدم. به پیشنهاد یکی از دوستانم برای ترانه ای که نوشته بود، ملودی ساختم و در استودیو تنظیم کردم. سال 1379 تهران فقط 4 استودیو موسیقی داشت. کرگدن، پاپ، فرزین و بم استودیو های تهران بود. آن تنظیم باعث سفارش ها بعدی شد.
- قبل تر روی استیج هم بودید، الان کمتر شده است. دلیل این موضوع چه بود؟
من به مدت سه سال نوازنده گیتار «شهرام شکوهی» بودم. همکاری با شکوهی تجربه خوبی برای من بود ولی به خاطر بیشتر شدن سفارش های آهنگ سازی و تنظیم خانه نشین شدم. البته هم اکنون رهبر ارکستر «سهراب پاکزاد» باشم. مجوز ایشان اخذ شده و در حال تولید آلبوم جدید است. من هم در این آلبوم یک قطعه را تنطیم کرده ام.
- روند تکراری موسیقی پاپ ایران را قبول دارید؟
چون در ایران رسانه نداریم. رسانه ای در تلویزیون و رادیو که موسیقی خوب را به گوش مردم و برخی موزیسین ها که در این بازار فعال هستند، برساند. به همین دلیل همان ملودی ها و همان سبک ترانه ها تکرار می شود. ایرانی ها یک خاصیت دارند و این که خاطره ها و نوستالوژی های شان را دور نمی ریزند. اگر به خواهم نام ببرم، سیروان و زانیار خسروی افرادی بودند که ساختار شکنی کردند و سبک های جدید را به گوش مخاطب ایرانی رساندند. اما برخی دیگر از خواننده ها فقط تکرار هم دیگر هستند.
- به سبک اشاره کردید، در ایران سبک ها با هم ترکیب شده است و سبک درستی نداریم، دلیل این اتفاق چه چیزی است؟
چون سواد موسیقی نداریم. کم دیدیم و کم شنیدیم. چون سواد کمی داریم و همه چیز را خودمان یاد گرفته ایم، نمی توانیم کار درست را انجام بدهیم. من به طور متوسط در روز 4 ساعت از طریق رادیو اینترنتی موسیقی برون مرزی گوش می دهم تا بتوانم کار بهتری ارائه دهم اما این کافی نیست.
- چرا ملودی های دهه های قبل ماندگار تر هستند؟
آن زمان تمام افرادی که موسیقی کار می کردند، هم تجربه و هم سواد داشتند. امکانات لازم هم در اختیار داشتند. اما سال های اخیر برخی جوانان بدون سواد آکادمیک و خود جوش وارد موسیقی می شوند. یک آهنگ ساز باید دایره شنوایی گسترده ای داشته باشد. استاندارد جهانی را بشناسد. این دلیل ماندگاری یک کار است. به طور مثال «بهروز صفاریان» استاندارد موسیقی را می شناسد.
- به نظر شما موسیقی باید به صورت اکادمیک یا به صورت تجربی یاد گرفته شود؟
آموزش آکادمیک در کنار تجربی موزیسین خوب می سازد. باید مطالعه کرد. درباره نرم افزار ها دانست. فیلم های آموزشی دید. ورک شاپ های موسیقی توسط استادید بین المللی در ایران برگزار شود.
- اگر امکانات لازم به وجود آید باز هم دوست دارید گروه راک داشته باشید؟
به طور قطع این کار خواهم کرد. دوست دارم موقعیتی پیش آید که سفارش ساخت و تنطیم را برای مدتی کم رنگ کنم و گروه الکترونیک – راک تشکیل بدهم. تفکراتم را در این گروه پیاده کنم. قطعات این گروه هم با کلام و هم بی کلام باشد. یک نوع موسیقی جدید را به گوش مخاطب برسانم. مخاطب ایرانی اول خواننده را می بیند، بعد توجه به ترانه می کند، سپس موسیقی را می شنود.
- چرا در سال های اخیر خواننده ها کم تر به سمت ترانه اجتماعی خواندن می روند؟
مخاطبان موسیقی احتیاج به فرهنگ سازی دارند. هنرمندان باید به از بین رفتن این مشکل کمک کنند. چون ممکن است مردم استقبال نکنند، برای همین عاشقانه را به اجتماعی ترجیح می دهند. رسانه ها هم بی تاثیر نیستند و می توانند کمک قابل توجهی به این موضوع بکنند.
- به عنوان تنظیم کننده، پدیده «کاور کردن» را چگونه ارزیابی می کنید؟
کاور کردن در ایران بسیار رایج شده است. البته چون موسیقی پاپ ایران ضعف های زیادی دارد، این کار شاید به پیشرفت آن کمک بسیاری کند. موسیقی ایران خلا های زیادی دارد. کاور در سراسر جهان اتفاق می افتد اما کاور درست می تواند بسیار کمک کند.
- برنامه خاصی برای آینده دارید؟
چند قطعه با صدای خودم منتشر خواهم کرد. اگر استقبال خوب باشد، به فکر تولید آلبوم هستم. البته این آلبوم هم با کلام و هم بی کلام است. آلبوم رزومه کاری یک هنرمند است. آرزو دارم قطعه ای بسازم که از من یادگار بماند. سوپرایز های مختلف هم دارم که کم کم اعلام می کنم.
- قطعه ای با نام «بانو» با صدای «علیرضا میرآقا» را تنظیم کرده اید، داستان این قطعه را تعریف می کنید.
10 سال است که «علیرضا میرآقا» دوست صمیمی من است و از مدت ها پیش قطعه ای با نام «بانو» ساخته بود و موقعیت تنظیم آن پیش نمی آمد. این تصمیم در بهترین وقت عملی شد چون جایگاه علیرضا در موسیقی ایران مشخص شده است. من هم تجربه های خوبی در تنظیم به دست آوردم. «رضا تاجبخش» هم پیانو الکتریک این کار را نواخت که جز بهترین قسمت های کار است. «آرش سعیدی» گیتار بیس این کار را نوازندگی کرد. «آرش پاکزاد» هم میکس و مستر کار را انجام داد. امیدوارم مخاطبش را پیدا کند. «علیرضا میرآقا» از لحاظ تکنیکی جز بهترین خوانندگان ایران است.
- یک تنطیم کننده خوب باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟
تنظیم کننده ای موفق است و یک تنظیم خوب زمانی اتفاق می افتد که در آن خلاقیت وجود داشته باشد. خلاقیت یعنی یک راه جدید باز کنی که کسی نرفته باشد. خلوتی در موسیقی یک نوع خلاقیت است که در حال حاضر کمتر دیده می شود. حتی ممکن است قطعه ای را تنظیم کنم که در آن یک نوع ساز و یک نوع هارمونی استفاده شده باشد. این خودش می تواند یک مسیر جدید باشد. من همیشه طرفدار استفاده از سازنده زنده در تنظیم قطعات هستم، چون احساس نوازنده به قطعه موسیقی منتقل می شود. این یکی از تفکرات من است.
- چه توصیه ای برای جوانان علاقه مند به موسیقی دارید؟
به خاطر کسب درآمد وارد این شغل نشوند. اول استعدادیابی شوند، اگر واقعا مستعد یادگیری موسیقی بودند وارد این بازار شوند. مشاور های خوب داشته باشند. به صرف سیستم و سمپل داشتن نام تنظیم کننده روی خود نگذارند. البته از آموزش گاه ها و اساتید خوب غافل نشوند. از یادگیری و سوال پرسیدن ترسی نداشته باشند.
- کدام یک از قطعاتی را که ساختید، بیشتر برای خودتان دلنشین بوده است؟
یکی از خاطره انگیز تریم قطعات برای خودم، قطعه «تو رو می بخشم» با صدای «سهراب پاکزاد» که در آن شادروان «نیما وارسته» ویلون نواخته و علی ایلیا ترانه گفته است. قطعه «بانو» با صدای «علیرضا میرآقا» از بهترین تنظیمات من است. اما یک قطعه منتشر نشده با صدای «محمدرضا علیمردانی» با نام «خون جگر» دارم که به طور حتم از بهترین قطعات من است. امیدوارم مخاطب آن را بپسندد.
- دوستان صمیمی شما در موسیقی چه کسانی هستند؟
علیرضا میرآقا از دوستان قدیمی من است و رابطه خانوادگی با هم داریم. رضا تاجبخش هم از افرادی است که هر شب با هم یک فیلم می بینیم. (لبخند). فرشاد پارسیان هم از جمله تنظیم کنندگان خوبی است که از دوستان صمیمی من است.
حرف آخر؟
از تمام دوستان، همکاران و رسانه هایی که به موسیقی کمک می کنند، تشکر می کنم. به وسیله رسانه ها حرف موریسین ها به گوش مخاطبان می رسد. امیدوارم با کمک وزارت ارشاد و دفتر موسیقی فضا برای کار کردن موزیسین ها بهتر شود.
منبع : اختصاصی نوای فارس