نوای فارس: وحیدتاج طی سالها فعالیتی که درموسیقی داشته است، همیشه سعی داشته تا به عنوان خواننده‌ای بی حاشیه بر روی موسیقی اش تمرکز کند، اما حواشی دست از سر وی برنمی‌دارند. بر اساس اتفاقات و حواشی ای که دربرخی از کنسرت‌های این خواننده سنتی خوان، شکل گرفت، او هم اکنون فعالیت موسیقایی خود را رها کرده و مشغول استراحت است. چون باورش بر این است که درفضایی که باحاشیه همراه است، نبودن بهتر از بودن است.
اما این خواننده قرار نیست برای همیشه از عرصه موسیقی دور بماند، بلکه بعداز ماههای ممنوعه موسیقی به عرصه بازخواهد گشت.با خواننده آلبوم«برفخوانی» درباره این روزهای موسیقی اش گفت و گو کرده ایم:
چطور تصمیم به استراحت در شلوغی موسیقی گرفتید؟ می توانید با توجه به ماههای حرام، خود را برای این عرصه آماده تر کنید.
واقعیت این است که این روزها تصمیم دارم بیش از هرچیزی استراحت کنم تا بتوانم با انرژی بیشتری به عرصه موسیقی سنتی ایران بازگردم . در واقع هدفم این است که بر روی تمرینات خودم و اعضای گروه تمرکز کنم و توانایی، دانش و مطالعه خود را در زمینه موسیقی بالاتر ببرم. فکر می کنم این فرصتی است که به خودم داده ام تا فصل جدیدی را در زندگی هنری ام باز کنم. این فصل جدید که به زودی شروع خواهد شد، با تغییراتی اساسی همراه است. البته این تغییرات در ادامه و امتداد فعالیت های گذشته من است ولی با انگیزه مضاعف و بهتری شکل گرفته اند و اجرا می شوند. من برمی گردم . منتها فعلا دورخیز کرده ام تا باتوان بیشتری ادامه بدهم و در واقع فعالیتهایم را با نیروی مضاعف تری انجام بدهم.
اما گفته می شود شما به دلیل جو و شرایط حاکم برجامعه صحنه را برای همیشه ترک کرده اید.
خیر اصلا این طور نیست. درست است که شرایط حاکم برجامعه، برموسیقی و هنرمندان تاثیربسزایی دارد و شاید اصلا اصلی ترین دلیلش نیز همین موضوع باشد، اما من به این دلیل نیست که درعرصه نیستم. ضمن اینکه چه کسی گفته من در موسیقی حضور نخواهم داشت؟ موسیقی هنری آمیخته با من است و محال ممکن است آن را ترک کنم و به دست خاطره ها بسپارم. اگر امروزه فعالیتم کم است، صرفا به همان دلایلی است که برایتان توضیح دادم.
برگزاری کنسرت‌هایی برای شما چندان بدون مشکل نبوده است. این نیز مزید بر علت نیست؟
اجازه بدهید در این باره توضیحی ندهم. فقط این را بگویم که برگزاری کنسرت روال عادی و طبیعی ندارد. مجوزهایی که صادر می شوند، در آخرین لحظات ، لغو و جابجا می شوند. در خوشبیانه ترین حالت ممکن هم به تعویق می افتند.
فکر می کنیدچنین چیزی چه دلیلی می تواند داشته باشد؟
من قبلا نیز در این باره حرف زده و توضیح داده‌ام اما لازم است این بار نیز بگویم که وقتی هنر و مخصوصا هنر موسیقی در کشوری به رسمیت شناخته نشده باشد، ممکن است هر اتفاقی برای آن بیافتد. وگرنه سوپرمارکت یا نانوایی محله اگر 10-20 روز تعطیل شود، صدای مردم در می آید. چرا؟ چون مردم خوراک روزانه ندارند و نمی توانند تامین شوند و مایحتاج روزانه خود را داشته باشند. موسیقی هم غذای روح است . ما وقتی یکی از غذاهای روح مردم را برای مدتی هر چند کوتاه از آنها بگیریم، تکلیف معلوم است دیگر! خیلی چیزها دستخوش تغییر و تحول می شوند که ممکن است درجهت مثبت نباشند. ضمن اینکه دوست ندارم درگیر حواشی دست و پاگیر شوم. روی فعالیت هنری ام متمرکز هستم و اگر امروزه کمتر آفتابی می شوم فقط به این دلیل است که با دست پر بازگردم. این دور بودن از موسیقی کاملا خودخواسته و انتخابی بوده است.
پس منتظر اثری منحصر به فرد و متفاوت باشیم؟
باید آلبوم منتشر شود تا بتوانید به آن لقب متفاوت را بدهید. پیش از این یک آلبوم با عنوان «اجاق سرد» از من منتشر شد که متاسفانه آن طور که باید به آن پرداخته نشد. متاسفانه همه چیز در یک آلبوم، یک طرف و پخش و تبلیغات آن، طرف دیگر! اصولا امروزه یکی از مشکلات هنرمندان عرصه موسیقی این است که با هزار مشقت و مرارت، آلبومی تولید و تهیه می کنیم، ولی شنیده نمی شود. دلیلش این است که خود هنرمند شخصا توان تبلیغاتی ندارد که بخواهد و بتواند اثر جدید خود را در رسانه ها و منابع مختلف تبلیغاتی تبلیغ کند تا عالم و آدم متوجه انتشار و پخش آن شوند.
پس چرا نسبت به انتشار آلبوم اقدام می کنید؟
تا جایی که از استادانم در طول دوران شاگردی؛ یادگرفته‌ام، کارم را ارائه می‌دهم و کاری به هیچ چیز و هیچ کس ندارم. کارهنری برای من بسیار ارزشمند تر از این است که بخواهم درباره اش کوتاهی کنم. وقتی کارم را ارائه کردم، اگر شنیده شد که بهتر و اگر شنیده نشد، من به وظیفه ام عمل کرده ام و بیکار ننشسته ام. ولی متاسفانه تر این که این روزها اتفاقاتی می افتد که دلیلشان روشن نیست و بر اساس آن بسیاری از آثار دوستان دیده و شنیده نمی شود. شخصا بر این باور هستم که ضعف در مدیریت رسانه هاست و ضعف در تبلیغ و مدیریت تبلیغاتی آنها که منجر به دیده نشدن و شنیده نشدنشان می شود.
شاید باورتان نشود که بگویم من به عنوان یک خواننده سنتی و ملی ایران، چیزی حدود 12-20 کار دارم، ولی شاید تعداد معدودی از آنها شنیده شده باشد. از آنجایی هم اهل حاشیه پرداختن و حاشیه سازی و ... نیستم، از این طریق نمی توانم کاری کنم که مرکز توجه باشم و کارهایم شنیده شوند.
شرایط کنونی و بسیار بد منجر به بروز این دست مشکلات شده است. فکر می کنید راه حلی برای آن وجود داشته باشد؟
واقعیت این است که شرایط به قدری سخت و پیچیده است که رغبتی برای تبلیغ نیست . از طرف دیگر هزینه های بالای تبلیغات هر گونه انگیزه ای را برای تبلیغ آلبوم ها و کنسرت ها ، کور می کند. توقعات بیجا از هنرو هنرمند نیز مزید بر علت است. اینها همه مسایلی هستند که باعث می شود در بخش آلبوم، تولید و انتشار و حتی پخش آن که از همه مهم تر است، بسیاری از کارها شنیده نشود و به دست مخاطبان اصلی خود نرسد. خیلی از خوانندگان جوان هستند که کار خود را بسیار خوب بلدند اما متاسفانه در این شرایط دست و پا می زنند و صدایشان به جایی نمی‌رسد. درمقابل عده ای هستند که نه صدای خوب دارند و نه با موسیقی آشنا هستند، ان وفت به واسطه شرایط خاص خود، صدرنشین می شوند. همین رسانه تلویزیون ملی کارهایی را تبلیغ می کند که اصلا بویی از موسیقی نبرده اند و با هنر بیگانه اند ، آن وقت کارهای ارزشی و هنری و موسیقیایی خوب، به دست مخاطبان خود نمی رسد. نمی دانم نام چنین چیزی را تبعیض بگذارم یا چه اسمی که برازنده اش باشد!
خوب شاید از نظر مالی در وضعبت مناسبی برای تبلیغ قرار دارند.
دقیقا همین طور است. بخش مادی و مالی قضیه خیلی مهم است و آن دسته از دوستانی که به هر طریقی به اسپانسر و یا تهیه کننده مادی وصل هستند، خیلی راحت می توانند از تبلیغات ویژه استفاده کنندو به خوبی دیده شوند. اینها بسیار راحت می توانند بیلبورد و بنر تبلیغاتی بگیرند . این درحالی است که امثال ما توان پرداخت کرایه بنر و بیلبورد را ندارند. درخصوص کنسرت نیز باید مدنظر داشته باشید که سالنهای کنسرتها به قدری گران قیمت هستند که متاسفانه هر کسی نمی تواند در آنها کنسرت برگزار کند. هزینه سالنها بالاست و این اصلا برای موسیقی خوب نیست. مثلا کسی که شرایط لازم را داشته باشد و بخواهد در تالار وحدت کنسرت بدهد، باید کلی هزینه کند تا بتواند به این مهم دست بزند. ضمن اینکه هیچ تضمینی برای بازگشت سرمایه اشان نیست.
با این همه باید عطای موسیقی را به لقایش بخشید.
شخصا هیچ وقت از این راه نهراسیده ام و عقب گرد نمی کنم. این مشکلات و مسایل نه تنها نمی توانند مانع پیشرفت من شوند، بلکه باعث می شوند انگیزه ام برای ادامه دادن و مقابله کردن با مشکلات بیشتر شود. کسانی هم مثل من با این قبیل مشکلات دارای انگیزه بهتر و بیشتری می شوند تا با آنها وارد جنگ و پیروز شوند. بالاخره ما هنرمندهستیم و باید کارهایمان را به مردم و مخاطبانی که برایشان زحمت کشیده ایم برسانیم. پس جایز نیست به راحتی کوتاه بیاییم.