نوای فارس- لی لا رضایی: فریدون بیگدلی از آن دسته خوانندگانی است که همواره مورد انتقاد شدید همکاران عرصه موسیقی خود قرار گرفته است و این انتقاد دلیلی ندارد جز حضور پررنگ و مداوم او در رسانه ملی تلویزیون و همین طور رادیو!
او که کم کم، جزو پیشکشوتان این عرصه به حساب می‌آید، گل مریم،انتظار،رفیق ،کی بود، کی بود،پیچ شمرون، زندگی محاله و ..... را در کارنامه خوانندگی خود دارد. آنچه باعث شده او امروزه به عنوان تافته جدابافته به شمار بیاید و خیلی ها فعالیت او در رسانه های ملی را ، به دلیل دارا بودن رابطه و او را سوگلی تلویزیون بدانند، همین پرکار بودنش در رسانه های مختلف است که خود اعتقادی به آنچه درباره اش گفته می شود ندارد. وی حتی خود منتقد منتقدان خود در این زمینه است و علاوه براینکه فضای موسیقی را فضایی ناعادلانه توصیف می کند، امیدی به چشم انداز موسیقی در ایران ندارد.
گفت و گو با او را می خوانید:
*می دانید که این روزها تیر قضاوت به سمت شما نشانه رفته است و عده ای بر این تصورهستند که شما با وجود لابی و رابطه عنوان سوگلی رسانه های ملی را یدک می کشید. در این باره چه توضیحی دارید؟
متاسفانه یا خوشبختانه باید بگویم من اصلا حواسم جمع این چیزها نیست که بنشینم و ببینم چه کسی درباره من و فعالیت هایم چه می گوید و نظرش راجع به این موضوع چیست! من درخلوت خودم، مشغول کار و فعالیت هستم و در واقع فارغ از هرچیزی دارم کار خودم را می کنم. متاسفانه این عده جوری برخورد می کنند که انگار من حقشان را خورده ام. فکر می کنند من به تلویزیون می روم و برایم فرش قرمز پهن می کنند و 10-15 میلیون به حسابم برای هر اجرا می ریزند. اخیرا هم از این دست اتفاقات بسیار افتاده است و در شبکه های اجتماعی دیده ام که چیزهایی نوشته و پخش کرده اند. می خواهم بگویم خوب به من چه؟ به من چه مربوط است که آنها در تلویزیون نیستند؟ مگر من هر شب مانند خیلی ها کنسرت برگزار می کنم؟ کسانی که شبی 40-50 میلیون برای یک شب اجرا دستمزد می گیرند تکلیفشان چیست؟ باید با آنها هم اینگونه برخورد کنیم؟ باید آنها را نقد کنیم که چرا این همه کنسرت و آن هم با قیمت گران برگزار می کنند؟ در حالی یک عده این حرفها را برای من می زنند که خودشان شبکه های ماهواره ای را قرق کرده اند. این عده هر چه می خواهند، می خوانند، هر لباسی که بخواهند می پوشند و کلا هر کاری که دوست داشته باشند انجام می دهند. اینها همه چیز را باهم می خواهند و البته فقط برای خودشان! همین دوستان چه حمایتی تاکنون از من کرده اند؟ اصلا پیشنهاد می دهم که جایمان را با هم عوض کنیم، من بروم در شبکه های ماهواره ای بخوانم و آنها بروند صداوسیما و یا به قول خودشان رسانه ملی و بشوند سوگلی آنجا! آیا می توانند اینگونه باشند که من هستم؟ آیا می توانند آنگونه که من زندگی می کنم، زندگی کنند؟
*این عده که از آنها یادکردید، کارهای بسیاری در شبکه های ماهواره ای دارند و به نظر نمی رسد که بخواهند به شما حسادت کنند!
بله کارهای بسیاری منتشر کرده اند اما حتی یکی از آنها شنیده نمی شود. شما یک آهنگ که از این دوستان شنیده اید را برای من اگر نام ببرید من ایمان می آورم. در حالی این دوستان فعالیت اینچنینی می کنند، که بخش اعظمی از کارهای آنها اصلا شنیده نمی شود. سوال من این است ؛ وقتی مخاطبی نداریم که کارهای ما را گوش کنند، باید برای در و دیوارتولید و منتشر کنیم؟ کار کردن برای درو دیوار فایده ندارد. بازهم به این چیزها کاری ندارم بلکه فقط به این فکر می کنم که آیا توهین کردنشان ، دردی را دوا می کند؟ متاسفانه اینها اتفاقات عجیب و غریبی است که پیرامون ما درحال افتادن است و همین ها موجب می شوند جلوی رشد و پیشرفت افراد کاربلد و حرفه ای گرفته شود . چون به جای اینکه بر روی کارشان تمرکز کنند، مدام در حال فکر کردن به پیشرفت و پسرفت همکاران خود هستند.
*متاسفانه این بار اول نیست که درباره شما چنین اظهار نظر می شود.
راستش من زخم خورده چنین موضوعات پیش پا افتاده هستم. در ترکیه با وجود جمعیتی که دارد، تعداد خواندگان به قدری زیاد است که نمی توان حتی تعداد آنها را شمرد ولی هر کدام اسم و رسم و مخاطب خاص خود را دارند. چون برای ارائه و عرضه کار خود، جایگاه دارند ولی ما اصلا از چنین جایگاهی برخوردار نیستیم و برای عرضه و ارائه کارهایمان جایی نداریم. 25 سال است که من مشغول فعالیت در عرصه موسیقی پاپ هستم وفقط همان یک ربع ساعت را روی آنت می روم ، آن هم گاه به گاه بوده و همیشگی نیست. ضمن اینکه تلویزیون دیگر ابهت سابق را ندارد و همین باعث شده تا مخاطب چندانی نداشته باشد.
*اگر از این شرایط گله مندید و رضایت ندارید، پس چرا نسبت به انتشار آلبوم اقدام نمی کنید؟
برای اینکه دوست ندارم کار بیهوده کنم. می دانید که متاسفانه شرایط موسیقی و همین طور وضعیت موزیسین ها در ایران اصلا خوب نیست نمی توان به آن امید داشت. نه تنها من، بلکه هر خواننده ای مثل من ، هرگز دوست ندارد در شرایط نابسامان موسیقی کشور، آلبوم منتشر کند. چون به نظر می رسد این روزها دیگر کسی آلبوم نمی خرد. به لطف اینترنت و از آنجایی که درکشور ما قانون کپی رایت رعایت نمی شود، هرکس هر آهنگی را دوست داشته باشد، به راحتی می تواند آن را دانلود و گوش کند. دیگر چه نیازی به خرید آلبوم دارد که هم برایش هزینه بردارد و هم حجم گیر باشد؟
*یعنی چه که نمی توان به آن امید داشت؟
چرا باید امید داشت وقتی اصلا چیزی از موسیقی باقی نمانده است؟من امروزه درجایگاهی هستم که می توانم شرایط خوب را از بد تشخیص بدهم، می توانم نگران وضعیت موسیقی کشورم باشم. می توانم این را بگویم و روی آن تاکید کنم که اگر وضع به همین منوال پیش برود، متاسفانه موسیقی در ایران به زودی خواهد مرد. در این شرایط خاص و بد ، نمی توان از کسی توقع داشت با صرف هزینه بالا نسبت به تولید، انتشار و پخش آلبومی شرکت کند که نه بازگشت هزینه دارد و نه کسی آن را می شنود. جالب تر این است که تهیه کنندگان این عرصه نیز به راحتی قید هرچه موسیقی خوب است را زده اند وفقط از چند خواننده پاپ که مردم از آنها استقبال می کنند، حمایت می کنند. چون به نفع هیچ تهیه کننده ای نیست که بیاید سرمایه اش را بر روی خواننده ای بگذارد که مطمئن نیست، سرمایه اش به او بازگردد یا نه!
وی افزود: با این اوصاف آلبوم منتشر کردن به نفع هیچ کس نیست، نه منی که خواننده هستم و نه تهیه کننده ای که روی آن هزینه وسرمایه‌گذاری می‌کند. دیگر زمان سودبردن از آثارموسیقی گذشت و این منبع به عنوان یک منبع کور دیگر درآمدزا نیست. من که سالهاست در این عرصه مشغول هستم، هنوز نتوانسته ام جایگاه مناسبی برای خودم پیداکنم، چه برسد به آنهایی که به تازگی از گرد راه رسیده اند . چرا که ناخوانندگان بسیاری وارد این مقوله شده و عرصه را برای ما تنگ کرده اند.
وی ادامه داد: البته من کار خودم را می کنم و شاید به جرات بتوانم بگویم که در روز برنامه هایی را برگزار می کنم اما وقتی می بینم انتشار آلبوم کاری عبث و بیهوده است، سعی می کنم دیگر دست به انتشار آن نزنم و تمامی قطعات خود را به صورت تک قطعه منتشر کنم.
وی با تاکید بر اینکه انتشار آلبوم، به نوعی آب در هاون کوبیدن است، گفت:هزینه کردن برای آلبوم وقتی که می دانیم سودی عاید نمی شود، کاری بیهوده است و من نیز مانند دیگر دوستان ترجیح می دهم کارهای خود را به صورت تک قطعه منتشر کنم تا به دست علاقه مندان به موسیقی پاپ برسد.
بیگدلی با اشاره به گذشته وضعیت انتشار آلبوم گفت: پیش ترها وضعیت به گونه ای بود که شرکتها یکی دوقطعه از آلبوم را که می شنیدند، روی آن سرمایه گذاری می کردند. اما الان اصلا چنین اتفاقی نمی افتد و شرکتها به هیچ وجه آلبوم ها را نمی خرند و از خواننده حمایت نمی کنند.
*ولی گفته می شود اتز شما حمایت می شود؟
متاسفانه این دوستان که چنین حرفهایی را می زنند همان هایی هستند که فکر می کنند من جای آنها را گرفته ام اما اصلا اینطور نیست. هیچ کس نمی تواند جای کسی را بگیرد. چرا باید نسبت به من چنین حرفهایی زده شود؟ مگر من حقی از انها ضایع کرده ام که این قدر از من متنفرند؟ من فقط یک خواننده هستم که رسانه ام تلویزیون است و صرفا به دلیل قدمتی که دارم و از ابتدا با صدا و سیما همکاری داشته ام، اکنون نیز کارهایم از این رسانه پخش می شود و به دست مردم می رسد.
*تعداد زیاد خوانندگانی که این روزها با هر شرایطی خواننده می شوند و وارد عرصه موسیقی می شوند، سربه فلک گذاشته است. آیا این عده به کار شما و امثل شما لطمه نمی زنند؟
متاسفانه همین طور است و ماهم اصلا در این باره نه حرفی می زنیم و نه اعتراض می کنیم. جالب است که برخی از آنها پیشتر هم می آیند و امروزه کنسرتهای هرشبه برگزار می کنند که همین موجب می شود کلی پول به جیب ببرند. خوب مشخص است از این پروسه می توان درآمد هنگفتی داشت و طبیعی است اگر تهیه کنندگان دنبال چنین سوژه های پولسازی می روند. هر چند که دیگر نمی توان به موسیقی به دیده تجارت نگاه کرد. چون به قدری آمار دانلود و کپی و ... بالاست که دیگر فقط یک سری از افرادی که دارای سرمایه هنگفت هستند ، می توانند کارهایی بسازند و بخوانند که می دانند بایت آنها قرار نیست سرمایه ای به آنها بازگردد و مردم قرار نیست بایت آنها هزینه کنند. وقتی بابت اهنگی هزینه کنی و قرار نباشد از آن درآمدزایی کنی خوب معلوم است که به هر سایتی دلت بخواهد می توانی بفرستی و منتشرش کنی . حتی دیگر نیاز نیست فقط دنبال سایتهای مجاز باشی که بعدها ممنوع کار شوی. کسانی که اینگونه فعالیت می کنند، اصلا به مجاز شدن فکر نمی کنندو برای همین هم هرچه دوست داشته باشند را می خوانند و همین هم موجب شهرتشان می شود.
*فکر می کنید به مجازها ظلم می شود؟
شاید اینطور باشد ولی اقرار می کنم که شاید اگر من نیز همچون آنها بودم شهرتم بیش از اینی بود که امروزه داشتم.
*پیشنهادی در این زمینه دارید که بدهید؟
راستش سالها پیشنهاد داده ایم و دیگر خسته شده ایم از پیشنهاد دادن صرف و اینکه کسی به داد این پیشنهادها نرسید. پیشنهادی که عملی نشود و به سرانجام نرسد که ارزشی ندارد. دوست دارم اگر قرار است پیشنهادی ارائه شود، به آن پرداخته و عملی شود.
منبع : روزنامه صبا