نوای فارس – پریا حیرتی: سال 85 با آلبوم «هیس» او را شناختم و یادم است که از همان زمان وی را «آقای خاص» می نامیدند. سبکی که انتخاب کرده بود با بقیه خوانندگان آن زمان تفاوت داشت. نحوه خواندن، ملودی ها، تنظیم ها و حتی مفهوم ترانه ها فرق داشت. چرا انتخاب این سبک را سال ها بعد زمانی که خبرنگار شدم، از او پرسیدم.
آلبوم هایش یک به یک منتشر می شد و هم چنان این خاص بودن احساس می شد. شاید نشود به معنای واقعی نامش را راک گذاشت اما ساز بندی ها راک است، البته در کنسرت هایش حرف های بیشتری برای گفتن داشت. در هر آلبوم یک یا چند قطعه متفاوت ارائه می داد.
اما امروز کمی تغییر کرده است. دو قطعه جدید «رضا یزدانی» با تمام قطعاتش فرق می کند. عاشقانه می خواند اما این بار عاشقانه تر خواند. عاشقانه های «مهدی ایوبی» همیشه با صدای «رضا یزدانی» سازگاری داشته، مانند زمانی که قرار است سورئال های «اندیشه فولادوند» را بخواند یا ترانه های اعتراضی «یغما گلرویی». اما عاشقانه های رضا یزدانی هم با عاشقانه های دیگر خوانندگان تفاوت می کند. باید نشان دهد سبکش راک است. سلو های بی نظیر گیتار الکتریک «مازیار احمدپور» تفاوت را به شنونده نشان می دهد. از نحوه خواندن رضا یزدانی هم نباید چشم پوشی کنیم که حتی عاشقانه را هم طوری می خواند که همه بدانند وی رضا یزدانی است.
از ترانه و ملودی و خواندن که بگذریم به تنظیم قطعات می رسیم. رضا یزدانی یک گروه حرفه ای را برای این کار کنار خود دارد. نوازندگان چیره دستی که هر کدام در نوازندگی و تنظیم، حرف های زیادی برای گفتن دارند. اما یکی از تنظیم کننده ها که اتفاقا اهنگساز و تنظیم کننده قطعه «هفته دلتنگی» هم است، در خارج از ایران هم توانسته خودش را معرفی کند. غالب همکاری های این دو نفر با قطعات تولید شده بازار موسیقی متفاوت است.
«بهروز پایگان» تنظیم کننده قطعات متفاوت رضا یزدانی است. چه زمانی که قرار است عاشقانه بخواند مانند «هفته دلتنگی» و «یخبندونای قطبی چشمات»، چه زمانی که قرار است ریتمیک بخواند مانند «دیوونه» و «حرفای شخصی» و چه قرار است اعتراضی بخواند مانند «قوی سیاه» و «ساعت 25شب» و چه اثر ملی مانند «خلیج فارس» باشد. از تیتراژ «پدر» و «پسر» فیلم «رییس» تا «شلیک کن رفیق»، «کارتن خواب»، «سمت هیچ»، همکاری این دو نفر باعث خلق آثاری ماندگار و دلنشین شده است. باید از تکنولوژی تشکر کرد که فاصله چند قاره را از بین برده تا باز هم بتوان گفت موسیقی راه نزدیکی جوامع بشری است. امیدواریم در آلبوم جدید یزدانی هم دوباره شاهد این همکاری باشیم.
بعد از انتشار قطعه «هفته دلتنگی»، افراد صحبت از تغییر سبک رضا یزدانی کردند اما با کمی تفکر و تمرکز می توان به این نتیجه رسید که او همان رضا یزدانی سابق است. فقط شاید کمی پا به سن گذاشته و کمتر سراغ ترانه های اعتراضی می رود. اما نباید از سابقه کاری او چشم پوشی کنیم.
هم دوره ای های او دیگر کم کار شدند و می گویند با موسیقی قهر کرده اند اما او هم چنان برای هوادارانش می خواند و روی استیج می رود. هر سال آلبومی بهتر از سال قبل منتشر می کند. مخاطبانش هم دیگر او را با همین سبک و سیاق قبول کرده اند. رضا یزدانی همچنان آقای خاص با موسیقی خاص است.