نوای فارس- پریا حیرتی / مهرنوش قضاوتی: آلن بارسخیان، استیو آوانسیان و آرین ملیکیان سه نوازنده جوان کشورمان سوار بر قطار «مترو 33» شده اند تا از میان سلایق مخاطبان موسیقی کشورمان عبور کنند و به قلب آن ها نفوذ کنند. این گروه، به دنبال سبکی خاص از پاپ است تا با رعایت استانداردها و استفاده از تجربیات نوازندگی علایق خود را با مخاطبانش پیوند بزند.
- در حال حاضر گوش ها به شنیدن سبک تلفیقی از گروه های موسیقی عادت کرده است. چرا سراغ موسیقی پاپ رفتید و با توجه به این که هر سه نوازنده هستید، موسیقی با کلام را انتخاب کرده اید؟
آلن: موسیقی بی کلامی که مورد علاقه ماست، سبک جاز-راک است که خیلی طرفدار ندارد. ما می خواستیم بیشتر با مردم در ارتباط باشیم. می خواهیم حرف هایی مشترک برای زدن داشته باشیم. هیجان با مردم بودن و روی استیج برایشان اجرا کردن را دوست داریم. به دنبال این هستیم که دل مردم راه پیدا کنیم.
آرین: موسیقی تلفیقی هم می تواند به نوعی پاپ باشد. پاپ به معنای عامه پسند است. ما می توانستیم بگوییم موسیقی ما، موسیقی الکترونیکی و آکوستیکی است اما کار ما یک کار عامه پسند است. این بستگی به برداشت مردم از تلفیق دارد و این که استقبال شان به چه صورت باشد.
- از همین ابتدا به فکر اجرا و استیج هستید؟
آلن: کنسرت اتفاق خوبی است که هر نوازنده و خواننده ای دوست دارد. انرژی که در اجرا بین گروه و مردم وجود دارد، بسیار زیاد است و ما استیج را هم در برنامه های مان داریم. ما مخالف خواننده سالاری هستیم و حتی اگر روزی به مرحله برگزاری کنسرت برسیم، چه در ایران و چه خارج از ایران باز هم گروه خواهیم بود و یک حرکت تیمی داریم. یک مشکل در ایران وجود دارد که بسیار ناراحت کننده است. خوانندگانی که ارکستر ثابت دارند، به خاطر مسائل مالی، برخی از اجرا های خارج از کشور را بدون ارکستر ثابت خود اجرا می کنند و از نوازندگان خارجی استفاده می کنند.
این قضیه مانند این است که یک تیم فوتبال می خواهد مسابقه ای در خارج از کشور برگزار کند و مربی فقط کاپیتان و نوک حمله تیم را ببرد.
این اتفاق اشتباه باید روزی از بین برود و فقط هم با کمک همکاران نوازنده و مردم این مشکل حل می شود. نوازندگان به آسانی کسب درآمد نمی کنند و کمی بی انصافی است نوازنده ای که متعهد به یک خواننده است، خواننده به او متعهد نباشد.
- در کاور اولین قطعه شما نکته جالب وجود داشت. ترانه و موسیقی «مترو 33»، همکاری تان به چه صورت بود؟
آلن: تمام تلاش ها جمعی بود. هدف مان این است، که اگر می گوییم «مترو 33» یک سبک خاص است، حرف های خاص خودش را هم بزند.
استیو: کارمان گروهی است. به طور مثال اگر آلن ترانه را می نویسد ما هم در کنارش هستیم و در ترانه نظر می دهیم و با همکاری هم ملودیش را می سازیم.
آرین: ما یک تیم هستیم. مثل یک تیم فوتبال که وقتی می برد، نمی شود بردش را حاصل تلاش یک نفر دانست. با وجود این که هر کس کار خودش را به بهترین شکل انجام می دهد، در کنار بقیه هم حضور دارد. ما هم نخواستیم کارمان را از یکدیگر جدا کنیم.
- استیو خواننده این گروه است. جز حضور در یک آلبوم پاپ، تجربه خوانندگی داشتید؟
بله. در ارمنستان تجربه اجرا داشتم.
- آلن و استیو قبل تر با هم در گروه بنیامین موزیک ساز می زدید که به نقل از بنیامین، اعضای آن گروه سهامی داشتند و شکلی متفاوت با دیگر گروه های پاپ داشت. چرا بعد از مدت ها همکاری این ارتباط قطع شد و افراد دیگری به جای شما آمدند؟
آلن: کار ما مثل دیگر گروه های پاپ بوده است و پس از هر اجرا مثل هر نوازنده دیگری دست مزدمان را می گرفتیم و سهامی وجود نداشته است. الان کار ما گروهی است و هر تغییر یا تصمیمی با مشورت انجام می شود اما این موضوع در آن گروه وجود نداشت. البته در حال حاضر هم با بنیامین و اعضای ارکسترش ارتباط داریم و از دوستانمان هستند.
- فکر می کنید هوادار های گروه سابق از شما حمایت خواهند کرد یا فقط طرفدار خواننده گروه بودند؟
آلن: بیشتر آن ها هوادار خواننده هستند و این خیلی طبیعی است. برای خیلی ها اهمیتی ندارد که چه کسی می نوازد. به همین علت هم در کنسرت هایی که در ایران برگزار می شود، مردم بیشتر نگاه می کنند تا گوش دهند. اتفاق های روی استیج بیشتر تئاتری است تا موزیکالی .
استیو-: طرفدارانی هستند که من رو می شناسند و در صفحات مجازی با من ارتباط دارند، اما بسیار کم هستند.
- ممکن است روزی قطعه ای مخصوص ارامنه منتشر کنید؟
آرین: شاید از المان های موسیقی ارمنی استفاده بکنیم. اما باتوجه به این که جمعیت ارامنه در ایران بسیار کم است، در ایران این کار را نمی کنیم. اگر بخواهیم این کار را بکنیم در ارمنستان انجام می دهیم.
- در حال حاضر برنامه ریزی شما تک قطعه است یا نه، به زودی آلبوم شما منتشر می شود؟
به فکر انتشار آلبوم هستیم اما قبل از آن چند تک قطعه دیگر منتشر می کنیم. چ
- ممکن است روزی کسی به عنوان مهمان وارد گروه تان شود؟
بله احتمال بسیار زیادی دارد. به طور حتم وقتی به سمت اجرا برویم بیشتر این نیاز را پیدا خواهیم کرد.اما در حال حاضر هم نوازنده مهمان داریم. به طور مثال در همین قطعه جدید نیز «علیرضا میرآقا» حضور دارد.
- چقدر به آینده «مترو 33» امیدوارید؟
خیلی زیاد، چون به هر چیزی که ایمان داشته باشید و برایش تلاش کنید، در آن موفق می شوید.
- برای این که بهتر شنیده شوید چه برنامه ریزی هایی دارید؟
بسیاری از دوستان از طریق سایت ها به ما کمک بسیاری کردند. فکر می کنم پله پله و آهسته با همین روند پیش برویم. تا کنون به آنچه در نظر داشته ایم، رسیدیم اما به طور حتم پخش شدن گسترده مقطعی در فضا مجازی کافی نیست و نیاز داریم تا در آینده این روند بهتر ادامه پیدا کند.
- وضعیت موسیقی ایران به گونه ای است که بخواهد در سطح جهانی مطرح شود؟ به جهانی شدن «مترو 33» فکر کردید؟
آلن: به نظر من خیلی خوب نیست. اگر موسیقی بخواهد جهانی بشود نیازمند استاندارد هایی است و الان ما این استاندارد ها را در پاپ نمی بینیم. کمتر خواننده ای در ایران این استاندارد ها را دارد. الان تمام موسیقی ها کامپیوتری شده است. بسیاری از تنظیم کنند ها تنظیم نمی کنند، پازل می چینند! جهانی شدن از این نظر که غیر ایرانی ها بخواهند قطعات ما را گوش بدهند، کمی دور و رویایی به نظر می رسد.
استیو: در حال حاضر بسیاری از خوانندگان ما موزیسین نیستند و ملودی که می سازند در چارچوب موسیقی نیست و تنظیم هایی خارج از چارچوب برای آن ها انجام می شود.
آرین: پاپ موسیقی تجاری است. هر چقدر بیشتر سرمایه گذار کنید و تبلیغ بیشتری داشته باشید، سودمند تر است. پاپ موسیقی است که مردم بیشتر می پسندند اما این که چیزی بیشتر مورد پسند واقع بشود به معنا بهتر بودن آن نیست.
منبع : اختصاصی نوای فارس