نوای فارس- مریم خوشرنگ: سرانجام بعد از هشت سال، سکوت هومن سزاوار شکسته می شود. خواننده ای که در اوج حضور حرفه ای خود در عرصه موسیقی و خوانندگی، دچار سکوت اجباری شد.
«چشم سیاه» اولین آلبوم رسمی این خواننده بود. به گفته او ندانم کاری مسوولان آن زمان در وزارت ارشاد و انتخاب مسیر اشتباه از جانب خودش، باعث هشت سال سکوت اجباری وی شد. به تازگی خبردارشدیم این خواننده با اخلاق و دوراز حاشیه، موفق به دریافت مجوز دومین آلبوم رسمی خود با نامی که وی از ذکر آن خودداری کرد، شده است. به بهانه شکست سکوت هومن سزاوار، با وی گفت و گویی را انجام داده یم.
سرانجام سکوت تان شکسته شد....
بله... برای برگشت به بازار مجاز باید سکوت می کردم و چاره ای به غیر از این نداشتم تا زمان حضور قانونی و رسمی ام برسد.
اما شما خواننده مجاز بودید. به خاطر دارم که آلبوم «چشم سیاه» را به صورت قانونی و با مجوز وزارت ارشاد منتشر کردید؟
اگر بخواهم داستان را کامل توضیح بدهم به طور حتم از حوصله خوانندگان خارج است. اما اواخر سال 83 وزارت ارشاد به یک سری از شبکه های ماهواره ای، مجوز رسمی برای فعالیت شان صادر کرد. به همین دلیل من و خیلی از هم دوره ای هایم با ساخت و پخش کلیپ از همان شبکه های مجاز، سعی بیشتری در شنیده و دیده شدن موسیقی مان کردیم. اما بعد از شش یا هفت ماه به ما اعلام کردند این شبکه ها غیر قانونی ست و مجوزشان اعتباری ندارد. ولی کارهای ما همچنان پخش می شد و ما بین زمین و آسمان بودیم. از طرفی از سمت قانونی که درست و نادرست بودن آن برای مسوولان آن زمان مشخص نبود، بازی خوردیم و از جهتی جذابیت پخش تصویر و موسیقی مان از شبکه های ماهواره ای دامنگیرمان شده بود. هرچند بعد از مدتی این اتفاق هم ما را راضی نمی کرد.
یعنی شبکه ها جذابیت خود را از دست داده بودند؟
نه اینکه جذابیت نداشتند. ببینید در زمانی که ما موسیقی کار می کردیم اجرای کنسرت و حضور فضاهای مجازی به این شکل نبود. بنابراین تنها پل ارتباطی بین ما و مخاطبان موسیقی، شبکه های ماهواره ای بود. اما بعد از مدتی که کنسرت ها شکل بهتری به خود گرفت، من تازه متوجه شدم مسیر اشتباهی را انتخاب کردم. به خاطر اینکه حضور روی استیج و اجرای زنده برای مخاطبان و علاقه مندان به موسیقی، برای هر خواننده ای جذاب است و بخش مهمی از کار او محسوب می شود. و من ناخواسته و شاید به دلیل ناپختگی، این بخش مهم را از دست داده بودم. اوج فعالیت هنری یک هنرمند به خصوص خواننده این است که موسیقی و صدای خودش را در یک جا با مخاطبان خودش به صورت زنده قسمت کند. به همین دلیل از اواخر سال 87 برای حضور مجدد در فضای مجاز به وزارت ارشاد مراجعه کردم تا دوباره به صورت رسمی کارم را شروع کنم.
و این شروع برای شما شش سال طول کشید...
بله... البته گفتن شش سال خیلی راحت است. نه تنها شما بلکه هیچ کسی نمی تواند تلخی این سکوتی را درک کند. وقتی موسیقی را به صورت جدی و قانونی شروع کردم یک جوان 24، 23 ساله بودم امروز که مقابل شما نشستم 35 سال دارم. زمان از دست رفته، حدود یک دهه از بهترین سال های زندگی من بوده که بیش از نیمی از آن را در سکوت به سربردم. من اگر تحمل و صبوری کردم تنها به این دلیل بود که ثابت کنم عاشقم کارم هستم. شما زمانی می توانید پای عشق تان بمانید که به طور حقیقی عاشق او باشید.
به طور حتم برای کسی مثل هومن سزاوار که در سال های نه چندان دور، یکی از خواننده های مطرح و شناخته شده بوده، شش سال سکوت کار راحتی نیست. و اگر مسیر درستی را طی می کردید، امروز در جایگاه اصلی خود ایستاده بودید و به هرحال مجبور به سکوت هم نبودید. با این توضیحات می خواهم بپرسم سخت نبود شما در سکوت به سر ببرید و هم دوره ای های شما روز به روز فعالیت شان در عرصه موسیقی پررنگتر و بیشتر می شده است.
از این که دیگران کار می کردند و می کنند ناراحت نیستم که خوشحال هم هستم. به دلیل اینکه وارد بازاری می شوم که در آن عوامل قدرتمندی حضور دارند و رقابت شکل و شمایل بهتری به خود می گیرد. آنچه برای من در این سال ها آزار دهنده بود، غصه خوردن پدر و مادرم از غصه داشتن من بود. هیچ وقت از فعالیت و حضور دیگران ناراحت نبودم و نیستم و نخواهم بود. به طور حتم هرکسی در هر جایی که ایستاده پاسخ تلاش و زحمتی ست که کشیده.
اجازه بدهید سوال خودم را طور دیگری مطرح کنم. خیلی از کسانی که با شما و یا با فاصله کمی از شما، کارشان را با موسیقی غیرمجاز شروع کردند، بعد از مدت کوتاهی به بازار مجاز موسیقی برگشتند. این موضوع به لحاظ روحی می توانست آسیب بسیاری به شما وارد کند.
من پذیرفتم بخشی از این اتفاق و اشتباه به گردن خودم بوده و از کسی شکایت ندارم. به هر حال آنها زودتر از من به اشتباه خود پی بردند و مسیر درست را انتخاب کردند.
ولی خیلی از همین ها خیلی زود به موفق به دریافت مجوز برای حضور رسمی در عرصه موسیقی پاپ شدند...
مثل چه کسی؟
خیلی ها... برای مثال محسن چاوشی، فرزاد فرزین، محسن یگانه و ...
خب به طور مثال محسن چاوشی از سال 84 برای حضور قانونی و مجاز در موسیقی به وزارت ارشاد مراجعه کرد. و من سال 88 تصمیم به دریافت مجوز قانونی گرفتم. البته برای دوباره مجاز شدن اقدام کردم.
با این توضیحات می توان به این نتیجه رسید که تقصیر بخشی از غیبت و سکوت تان به عهده خودتان بوده...
بله. من که عرض کردم مسیر درستی را انتخاب نکردم. دیرفهمیدم راه را به خطا رفتم. شاید دیرتر از دوستان به بلوغ فکری رسیدم به همین جهت از کسی هم شکایتی ندارم. البته ناگفته نماند که از مسوولین آن زمان دلخور هستم. آنها می بایست کمی با جوانان موسیقی مهربان تر رفتار می کردند. بخشی از اشتباه ما کوتاهی و اشتباه مسوولین وزارت ارشاد در همان زمان بود. در یک فضای بسته، صدور مجوز یک شبکه ماهواره ای که البته درست و نادرست بودن آن هم برای خودشان مشخص نبود، یعنی هیجان برای هر کسی که موسیقی کار می کرد. چرا باید مجوزی صادر می شد که به صحت و سلامت آن اطمینان نداشتند. کاری که باعث یک جرقه اشتباه در ذهن من و امثال من شود. تصمیم آنها در آن زمان مثل سیب سرخ حوا بود. همین تصمیم اشتباه، باعث شد من دچار یک سکوت اجباری بشوم. زمانی که موسیقی را شروع کردم 23، 22 سال داشتم و امروز35 سال و این کم نیست.... برای شما و برای همه و همه گفتن شش سال راحت است برای خودم عمرم بود که رفت. خیلی سخت بود نه به جهت اینکه دیگران کار می کنند. درد من این بود که نتوانستم کاری انجام بدهم.
فکر نمی کنید کار برای شروع دوباره سخت باشد. آن هم در زمانی که تعداد خوانندگان مطرح و معروف که به نوعی برای خودشان برند محسوب می شوند، کم نیست؟
سخت اما لذت بخش... به دلیل اینکه وقتی شما وارد بازاری می شوید که باعث شود حس رقابت بیشتری در شما ایجاد شود، نتیجه آن، تلاش بیشتر برای تولید و پخش کارهای بهتر است.
به هر حال شما سال ها از موسیقی دور بودید؟
من کار خودم را انجام می دادم. موسیقی می ساختم، هم برای خودم و هم برای دیگران، البته اجازه ثبت اسم من در هیچ جایی وجود نداشت. من درگیر موسیقی بودم فقط کارهای من پخش و شنیده نمی شد. به هر حال من دوران تنبیه را سپری می کردم و نمی توانستم از کسی توقعی داشته باشم. دوری و سکوت من دلیلی برفاصله گرفتن من از دنیای موسیقی نبوده. به هر حال شما وقتی در مارکتینگ نباشید کمرنگ می شوید اما هرگز اجازه ندادم از موسیقی روز دنیا فاصله بگیرم.
این تنبیه تا چه اندازه در سلیقه و باورهای موسیقایی هومن سزاوار تاثیرگذار بوده است؟
به طور حتم سلیقه و باورهای موسیقایی من همان موسیقی ست که با آن کارم را شروع کردم. اما آنچه قابل اهمیت است، به روز بودن و ارایه موسیقی قابل دفاع است. البته اگر جسارت نباشد باید عرض کنم آنچه برای من مورد توجه قرار می گیرد سلیقه مخاطبان موسیقی خودم است. ضمن اینکه تلاش می کنم در این مسیر مخاطبان جدیدی را نیز جذب کنم.
شما شش سال نبودید و به گفته خودتان هیچ کاری از شما منتشر نشده و شاید صدای هومن سزاوار از خاطر خیلی ها که مخاطب شما هم بودند، رفته باشد.
من هم فکر نمی کنم کارم را تازه شروع کردم. ضمن اینکه در چند سال اخیر حضور فضاهای مجازی در روزمره های ما، در برقراری ارتباط با مردم، تاثیربسزایی داشته. باید به این نکته اشاره کنم کسانی که در همان سال ها و انتشار آلبوم «چشم سیاه» مثل خود من نوجوان بودند و این روزها هم سن و سال خودم هستند، همچنان موسیقی من، در خاطرشان هست. البته این را هم می دانم که باید دیدگاه خودم را نسبت به موسیقی روز بازتر کنم اما این تغییر در دید من تا اندازه ای ست که مخاطب را جذب کنم. دوست ندارم به فضای موسیقی خودم لطمه بزنم و یا از آن فاصله بگیرم. البته باید به این موضوع اشاره کنم که سلیقه شخصی من نسبت به سلیقه جامعه خیلی دور نیست. آنچه من در موسیقی خودم به کار می برم شاید خیلی کم با موسیقی که بیشتر جامعه را در برگرفته فرق داشته باشد.
خاطرم هست زمانی که آلبوم «چشم سیاه» منتشر شد، خیلی ها اعتقاد داشتند که شما به پیروی از یک خواننده لس آنجلسی وارد حوزه موسیقی شدید. به نوعی شبیه سازی می کردید...
بله خودم هم یادم هست که این موضوع در آن زمان خیلی مطرح شد. اما باید این توضیح را بدهم که در آن زمان من یک جوان بیست و دو، سه ساله بودم با ذایقه موسیقایی آن سال ها که امروز سلیقه و ذایقه من تغییر کرده. آن خواننده امروز در سلیقه موسیقایی من جایی ندارد. ضمن اینکه من موسیقی آن خواننده و فضای کارهای او را دوست داشتم ولی هیچ وقت صدای او را تقلید نکردم و نخواستم شبیه به او بخوانم.
تدبیری برای این موضوع، که از خاطر مخاطبان موسیقی پاک شود، در نظر گرفتید؟
فکر می کنم از زمانی که آلبوم «حکم» به صورت اینترنتی درسال های 85 یا 86، منتشر شد خیلی ها متوجه شدند که به طور کلی مسیرم نسبت به کارهای قبلی ام تغییر کرده است.
آیا فکری هم برای جبران غیبت و سکوت این چند سال، کرده اید، تا هرچه سریع تر، هم سرعت بازار موسیقی بشوید؟
این که من بتوانم به سرعت به بازار موسیقی برسم تا جبران غیبت چند ساله ام را کرده باشم، به خیلی چیزها بستگی دارد. به شعر خوب، موسیقی و خیلی چیزهای دیگر. من تمام سعی خودم را به کارگرفتم و از تلاش و عملکرد خودم و تیمی که با آنها کارکردم نیز راضی هستم. اما شما بهتر می دانید که در موسیقی به خصوص درایران هیچ چیز قابل پیش بینی نیست. ضمن اینکه فراموش نکنیم تلاش من و گروه از یک سو، اما از سمت دیگر نوع معرفی و پخش آلبوم و حتا شرکتی که آلبوم را منتشر می کند، بی تاثیر در استقبال مخاطبان موسیقی از آن آلبوم نیست. و باز همانطور که شما در جریان هستید بزرگ ترین مشکلی که برای خواننده وجود دارد قسمت پخش آلبوم است. قانون کپی رایت رعایت نمی شود که این به خودی خود بزرگ ترین آسیب را به هر آلبومی می تواند بزند.
چند درصد از این آلبوم سلیقه و باور هومن سزاوار و چه اندازه سلیقه بازار موسیقی ست؟
فکر می کنم تمام آنچه در این آلبوم خواهید شنید سلیقه خودم هست. به دلیل اینکه سلیقه من خیلی با سلیقه مردم فرق ندارد. تنها امکان دارد نوع نگاه من نسبت به موسیقی را برخی از مردم نپسندند. بهتر است بگویم موفقیت و یا عدم موفقیت این آلبوم بستگی به دیدگاه موسیقایی ام دارد. من سعی کردم موسیقی که ارایه می دهم به روز اما قابل دفاع باشد. هرچند کار آسانی هم نبود. به جهت اینکه هم خودم و هم آقای رجب پور نسبت به این موضوع حساسیت زیادی داشتیم.
اگر موافق باشید کمی در مورد فضای موسیقی و عواملی که شما را در این آلبوم همراهی کردند صحبت کنید.
کار ساخت ملودی تمام قطعات را خودم انجام دادم. البته ساخت ملودی یک قطعه را محمدرضا رهنما به عهده داشته و یک قطعه هم کار کاور است. علت استفاده از قطعه کاور هم انرژی خوب و مثبتی بوده که از دوران نوجوانی از موسیقی آن گرفتم. البته با کمی تغییر که مربوط می شود به بخش «رپ» که حذف شده است. به جای بخش های «رپ» ملودی ساخته شده استفاده کردیم. ترانه های این آلبوم هم توسط مهدیه عرب، پوریا ربیعی، لیلا عنایتی، معصومه اکبری، فاطمه هاشم زاده، مرتضا طاهری و منیره صفری سروده شده. ضمن اینکه تنظیم قطعات نیز برعهده انوشیروان تقوی، کوشان حداد، محمدرضا رهنما و البته خودم بوده. اما آنچه که باید در مورد فضای کلی آلبوم عرض کنم، این آلبوم عاشقانه های زمینی ست. البته عاشقانه های مثبت، به غیر از شعر خانم عنایتی که خیلی آن را دوست دارم. کاری که برای شنیده شدن نیازی به زمان خاص ندارد. شعری که حال و روز من و خیلی از آدم های دیگر است. آدم هایی که عاشق می شوند و می ترسند عاشق بمانند. از تبعات عشق ترس دارند. نکته ای که باید به آن اشاره کنم همراهی و همکاری بسیار صمیمانه انوشیروان تقوی ست که البته نیازی به معرفی به جهت اخلاقی و کاری ندارد و در این آلبوم خیلی به من کمک کرد. محمدرضا رهنما و کوشان حداد، عزیزانی که خیلی به من لطف داشتند. البته تمام دوستان به من لطف کردند به جهت اینکه به هرحال می دانستند من سال هاست از موسیقی دورم، ضمن اینکه شرایط مالی من را به خوبی درک کردند. نکته ای که باید به آن اشاره کنم همفکری محسن رجب پور و همراهی شان با من بود. از یک سال پیش تا امروز قدم به قدم همراهی ام کردند و از حاصل همفکری با او بسیار خوشحال و راضی هستم.
با توجه به چند سال سکوت در موسیقی که داشتید و البته سابقه حضور در این عرصه، فضای این روزهای موسیقی را چطور تعریف می کنید؟
ببینید موسیقی در سال های اخیر و امروز خیلی درهم و پیچیده ست. کار خوب داریم، کار قشنگ زیاد داریم. کار متوسط داریم و کار ضعیف و بد، خیلی زیاد داریم. بازار موسیقی خیلی شلوغ شده و یکی از دلایل مهم آن هم می تواند حضور فضاهای مجازی و شبکه های ارتباطی باشد. اما به نظر من کسانی موفق بودند و به قول معروف برند شدند، که مسیر خودشان را پیدا کردند و کارشان را بلد بودند. فراموش نکنیم جای خیلی ها هم که باید به شکل پررنگ تری حضور داشته باشند، در موسیقی خالی ست.
زمان انتشار آلبوم...
با پیش بینی هایی که شده فکر می کنم اوایل سال 95 دومین آلبوم رسمی من منتشر خواهد شد.
و حضور هومن سزاوار روی صحنه...
قابل پیش بینی نیست اما اگر قرار باشد آلبوم اوایل سال جدید منتشر شود و من بتوانم قبل از آن چند قطعه موسیقی را از طریق شبکه های مجاز اینترنتی منتشر کنم، خیلی با استیج فاصله نخواهم داشت.
و در پایان...
در درجه اول از پدر و مادرم عذرخواهی می کنم که در این سال ها با غصه من، غصه خوردند و غمگین شدند. از محسن رجب پور به دلیل همراهی و حمایت شان فراوان سپاسگزارم. همکاری حتا همفکری با ایشان می تواند یک امتیاز برای هر خواننده ای باشد. باید عرض کنم حاصل همراهی ایشان با من به طور حتم نتیجه خوبی خواهد داشت و اگر به نتیجه دلخواهم نرسم، کوتاهی از خودم بوده است. ضمن اینکه از تمام کسانی که هومن سزاوار را در این سال ها فراموش نکردند تشکر می کنم.
منبع : اختصاصی نوای فارس