نوای فارس- مهرنوش قضاوتی: امیر علی زمانیان از جمله آهنگسازان و خوانندگان جوان موفق کشورمان است. او از 13 سالگی موسیقی و آواز سنتی را آغاز کرده است و در نوجوانی اش طعم تجربه اجرا را چشیده است. به دلیل علاقه اش موسیقی را در زمینه پاپ و راک دنبال می کند. در 1383 وارد کنسرواتوار تهران می شود و تحصیلاتش را در بخش آواز جهانی ادامه می دهد. تا سال 1387 مسیر موسیقی غربی را ادامه داده است. او فعالیت جدی اش را در موسیقی پاپ، در آلبومی با مهران عباسی شروع کرد و به عنوان خواننده مهمان در آن حضور پیدا کرد. «پیش خودمی» اولین قطعه مستقلی بود که از او شنیده شد. به دلیل مشکلاتی که با شرکت موسیقی پیدا کرد موفق به انتشار آلبوم خود نشد و از زمستان امسال شروع به انتشار قطعات آن به صورت تک قطعه کرد. مخاطبان موسیقی، امروزه با نام او بیشتر در زمینه آهنگسازی آشنا هستند و خاطرات زیادی با آهنگسازی او در آلبوم های سعید شهروز، بهنام صفوی، بابک جهان بخش، شهرام شکوهی و... دارند. با او به گفت وگو نشستیم تا از برنامه هایش در زمینه خوانندگی که تخصص اصلی او است، بگوید.
- اولین حضورتان به عنوان آهنگساز در چه قطعه ای بود؟
با آقای عباسی قطعات خودمان را شروع کردیم. در قطعات بسیاری با خوانندگان همکاری داشته ام، مثل قطعه موفق «توی رویاهام» از احمد سعیدی، آلبومی از عارف محمدی و همکاری با شهرام شکوهی که از جالب ترین همکاری های من بود. فضای کاری شهرام شکوهی و من شباهت زیادی به یکدیگر نداشت اما با نشست ها و صحبت های زیادی که با هم داشتیم به نقطه مشترکی رسیدیم. حاصل آن شد «داغ آن روز»، که بسیار مورد استقبال طرفدارانش قرار گرفت. در آلبوم 79 سعید شهروز که به تازگی منتشر شد هم آهنگسازی پنج قطعه را عهده دار بودم.
- با توجه به این که خودتان آهنگساز هستید، تعصبی دارید که آهنگساز قطعات تان خودتان باشید؟
سوالی است که بسیاری از دوستان از من می پرسند. من تعصبی در این موضوع ندارم و عقیده ندارم که تمام قطعات را باید خودم آهنگسازی کنم. در قطعاتی که در سال آینده منتشر می کنم با دیگر دوستان هم همکاری کرده ام. ما ملودی ساز های بسیار خوبی داریم. اگر ملودی خوبی در فضا و ژانر کاری من باشد به طور حتم از آن استفاده خواهم کرد.
- در این چند سال فعالیت تان چه تجربه ای کسب کرده اید که به طور کارآمد بخواهید از آن در خوانندگی استفاده کنید؟
تجربه من این است که حس در آهنگ حرف اول می زند. من تجربه کار در پیچیده ترین نوع موسیقی غربی را دارم. بلوز و جاز، به خصوص جاز از نظر سطح هارمونی بسیار پیچیده است. نتیجه ای که از کار در موسیقی پاپ گرفتم این است که تکنیک در موسیقی پاپ، به خصوص در ایران به چشم نمی آید. به نظر حس خوب کار و ارتباط حسی مخاطب بهتر کمک می کند. در داخل ایران کار های تکنیکی و متمایل به فضا غربی خیلی کم شنیده می شود. در این سال ها به این تجربه رسیدم که کار ها ساده باشد و ملودی و ترانه ای با احساس آن را همراهی کند. ما از فضای چند سال پیش که تکنیک را وارد کار های مان می کردیم فاصله گرفته ایم.
- پس تکنیک را فدای احساس می کنید?
متاسفانه داخل ایران باید این کار را بکنیم. ما در فضا پاپ کار می کنیم و مخاطبان و شنوندگان ایرانی کمتر به کار تکنیکی جذب می شوند. علت هم قطعاتی است که تا امروز شنیده اند. اگر بخواهیم چند کار معروف امروزی را نام ببریم، همه از کار هایی هستند که از نظر آهنگسازی، هارمونی و تنظیم تکنیکی نیستند. این در داخل ایران بیشتر جواب می دهد.
- الان هنرمندانی را داریم که برای ارتقاء سطح شنیداری مخاطبان شان تلاش می کنند، هر چند که قطعات شان در ابتدا مورد استقبال قرار نگیرد. شما به این بعد نگاه نمی کنید؟
ما این کار را انجام داده ایم. اگر پروژه های چند سال پیش مرا بشنوید. به عنوان مثال قطعه «پیش خودمی» که حدود پنج-شش سال پیش منتشر شد. ملودی این فضا و موسیقی الکترونیکی که ما استفاده کردیم، بسیار متفاوت با آن روز ها بود. وقتی چند روز پیش من و آقای عباسی دمویی 15 ثانیه ای از این قطعه را در صفحه اینستاگرام مان گذاشتیم، بسیاری گفتند ما پنج سال پیش چنین موسیقی داشتیم؟ من قطعه ای با نام «اولین بار» در شهریور ماه منتشر کردم. این قطعه از نظر فضا تنظیم و آهنگسازی بسیار متفاوت بود. کم کم داریم پیش می رویم. الان ترجیح می دهم پس این همه سالی که کار کردم، اول شنوندگان را علاقه مند بکنم. نمی خواهم در همین ابتدا کاری را مقابل شان قرار بدهم که با آن نتوانند ارتباط برقرار کنند. اگر بخواهیم کمکی به سیستم شنیداری مخاطبان بکنیم و کیفیت کار ها را بالا ببریم باید کم کم این اتفاق را رغم بزنیم. ما همه تلاش خودمان را می کنیم.
- قطعاتی که منتشر خواهید کرد در سبک پاپ خواهد بود یا با توجه با تحصیلات تان ممکن است از سبک پاپ-جاز استفده کنید؟
من نسبت به سبک های تخصصی تعصب خاصی دارم. احساس می کنم اگر آلبوم بخواهد پاپ باشد، باید پاپ باشد یا اگر جاز باشد، کامل جاز باشد. من سال های زیادی موسیقی راک کار کردم. در حال حاضر هم در سفارت «ساحل آج» به عنوان خواننده فعالیت می کنم. در آن جا سیستم کاری من متفاوت است. موسیقی لاتین کار می کنم و انگلیسی می خوانم. هر ژانر، سیستم خودش را دارد. من دوست ندارم این سبک ها را وارد آلبوم پاپ کنم. شاید از نظر تکنیکی کمی از سبک های دیگر استفاده بشود اما در حدی است که فقط مخاطب متوجه شود خواننده به آن سبک نیز ملسط است. اگر بخواهد چنین اتفاقی بیفتد آلبوم مجزایی به آن سبک اختصاص خواهم داد. آلبومی که منتشر می شود به طور قطع پاپ و حسی خواهد بود تا مردم ایران جذب شوند.
- با توجه به این که توانایی در خواندن به زبان انگلیسی هم دارید، ممکن است قطعه ای را مانند برخی از خوانندگان، به هر دو زبان (فارسی و انگلیسی) منتشر کنید؟ نظرتان درباره چنین کاری چیست؟
من چنین کاری را نمی پسندم. چون به نظر من وقتی برای شنونده ایرانی در فضا پاپ، آهنگسازی می شود فاکتور های خاصی در نظر گرفته می شود. نمی شود همان ملودی را فقط با انتقال تکنیک ها وارد فضا دیگری کرد. برای مثال به جای تحریر های ایرانی، تحریر های غربی بزنید و زبان انگلیسی روی کار بگذارید. فضا موسیقی غربی با فضا موسیقی ایرانی متفاوت است. من ترجیح می دهم اگر روزی بخواهم این کار را انجام بدهم در آلبوم و فضا مجزایی باشد.
- مخاطبان موسیقی در حال حاضر شما را به عنوان آهنگساز می شناسند و از تحصیلات و فعالیت خوانندگی که داشتید اطلاع زیادی ندارند. فکر نمی کنید بگویند شاید از آهنگسازی دلزده شده اید؟
قطعاتی از ما شنیده شده است اما به دلیل این که حضور پررنگ و تصویری نداشته ایم، دیده نشد. قطعه «پیش خودمی» را خیلی ها هنوز وقتی می شنوند می گویند ما آن قطعه را خیلی دوست داشتیم، نمی دانستیم شما آن را خوانده اید. در واقع من در بازار موسیقی پاپ اول خواننده بودم و بعد آهنگساز شدم. علت این که مردم من را با نام آهنگساز می شناسند این بود که متاسفانه مورد کم لطفی یک شرکت موسیقی قرار گرفتیم. پروسه آهنگسازی و خوانندگی من به طور کامل از هم جدا هستند و من هیچ وقت یکی را بر دیگری ترجیح نخواهم داد. به عنوان مثال من از همکاری با بابک جهان بخش واقعا لذت بردم و همکاری ادامه داری با هم خواهیم داشت. ایشان خودشان آهنگساز هستند و خیلی سخت است که بخواهید برای یک آهنگساز، آهنگ بسازید. بهنام صفوی هم آهنگساز خوبی است. کسی که کار های قوی و موفقی را داشته است خیلی سخت است که بخواهی قانع کنی که کار تو را همان طور که هست بخواند. همه این ها به من احساس خیلی خوبی می دهد همان طوری که اگر به عنوان یک خواننده قطعه موفقی بخوانم، من را خوش حال خواهد کرد. این طور نیست که من بگویم آمدم آهنگساز بشوم تا بعد خواننده شوم یا برعکس.
- وارد شدن به عرصه کنونی پاپ که در آن خوانندگان پر طرفدار و قدیمی پاپ حاضر هستند و بسیاری از موزیسین ها هم به این فضا روی آورده اند، کار آسانی نیست. به طور حتم باید حرفی برای گفتن داشته باشید. آن چیست؟
خارج از بخش تولید موسیقی شنوندگان شاید من را به عنوان آهنگساز بشناسند اما در بین همکاران همه من را به عنوان خواننده می شناسند. بیشتر از من شنیده اند و من را بسیار تشویق می کنند. سعی می کنم با تجربه و احساس به سلایق مخاطب نزدیک بشوم و مخاطبان را در سطحی که انتظار دارند قانع کنم.
- به نظر شما علت روی آوردن آهنگسازان و تنظیم کنندگان به خوانندگی چیست؟
چیزی که من بین همکاران می شنوم این است که به اعضا تولیدی کار خیلی توجه نمی شود. مدتی توجه همه به ترانه سرا ها بود، مدتی بعد تمام توجه معطوف تنظیم کنندگان بود. همه از همکاران و دوستان من هستند، اما باید این فرهنگ سازی انجام شود که هر کسی در هر جایگاهی می تواند توانمند باشد و در عرصه فعالیت خودش، انسان بزرگی باشد. اگر پروژه ای موفق می شد، همه می گفتند حضور آقا یا خانم فلانی باعث موفقیت اثر شده است. غافل از این که پشت این قطعه آهنگساز و تنظیم کننده و نوازنده ای حضور داشته است. دیده می شود که موفقیت یک پروژه به نام یک یا دو نفر تمام می شود. بیشتر موزیسین های ما احساساتی هستند و دوست دارند نتیجه کار شان را ببینند اما وقتی دیده نمی شوند روی می آورند به پروژه ای تحت عنوان خوانندگی که مطرح شوند و مردم بعد از چند قطعه آن ها را بشناسند. در پایان این خواننده است که همیشه جلو چشم است و همه می گویند قطعه فلان خواننده، این دوستان پشت صحنه را ناراحت می کند. چون نه از نظر مالی و نه از نظر وجهه اجتماعی به آن چه می خواهند نمی رسند. همین باعث تب خوانندگی شده است. من کمتر تنظیم کننده و آهنگسازی را می شناسم که هدفش خوانندگی نباشد.
- این برداشت از صحبت شما درست که شما هم می خواستید ارتباط بیشتری با مخاطب داشته باشید و این که شنوندگان شما را بیشتر بشناسند؟
نه، من در پروژه آهنگسازی حرف خودم را می زنم. در سال آینده خیلی واضح تر شاهد این مساله خواهیم بود. دوست دارم در زمینه خوانندگی مخاطبان خودم را داشته باشم و کمی نزدیک تر شوم و مردم بیشتر جذب شوند ولی در زمینه آهنگسازی بسیار از کار خودم راضی هستم و به فعالیتم در این زمینه ادامه می دهم. حقیقت، در کار من این طور نیست که برای جذب بیشتر مردم بخواهم خوانندگی بکنم یا بخواهم آهنگسازی کنم، اصلا این طور نیست. من این دو زمینه را به طور کامل در ذهنم از هم جدا کردم و با علاقه زیاد به هر دو زمینه، آن ها را ادامه می دهم.
- در عرصه آهنگسازی به جایگاهی که می خواستید، رسیده اید؟
اگر بخواهم حرف دل را بزنم باید بگویم هنوز نه. ما همیشه در آهنگسازی های مان محدودیت هایی داشته ایم و نمی توانم بگویم من الان یک آهنگساز کامل هستم. دنیای آهنگسازی آن قدر وسیع است که اگر بخواهیم مقایسه کنیم باید گفت قطره ای در برابر دریا است. من به انتهایش نرسیده ام اما جایگاهی که دارم راضی کننده است. انسان با تجربه هایی که به دست می آورد هر روز باید بهتر شود، مسیر رو به جلو داشته باشد و پیشرفت کند.
- چه محدودیت هایی در این زمینه وجود دارد که مشکل ایجاد می کند؟
بجز خوانندگان برندی که داریم و خوانندگان توانا و خوبی هستند، خوانندگان را داریم که واقعا از نظر تکنیک خوانندگی محدودیت دارند. خواننده ای را داریم که باید روی یک اوکتاو از صدای ایشان کار بسازم و بیشتر از این از توان آن خواننده خارج است. در ایران متاسفانه در یک برهه زمانی سبکی مد می شود و چندی بعد از مد می افتد. خواننده ای که ملودی سفارش داده است از ما می خواهد که شبیه فلان آهنگ باشد. من نمی تونم این کار را بکنم. آهنگسازی نیستم که سبک و سیاقم را به طرف کار موفقی ببریم که شنیده می شود. این ها همه مشکلاتی است که ما در زمینه آهنگسازی داریم.
- به عنوان کسی که هم در زمینه خوانندگی و هم آهنگسازی تجربه دارد، فکر می کنید چه تدبیری باید برای برطرف شدن این محدودیت ها اندیشیده شود؟
به نظر من تنها اتفاق خوبی که می تواند بیفتد این است که سطح تکنیکی خوانندگان ما خیلی بالابرود. ما از نظر توانایی خوانندگی خیلی باید بالا تر برویم. منظور من خوانندگان شناخته شده ای که صدای شان را مردم می شناسند نیست، منظورم خوانندگانی است که جدید وارد این عرصه می شوند. ما هنوز از نظر سطح تکنیکی به استاندارد نرسیده ایم. وقتی به استاندارد برسیم تازه آن زمان است که می توانیم سبک را جدا بکنیم و استایل هر کسی را مشخص کنیم. ولی هنوز ما می بینیم در استودیو خوانندگانی هستند که نمی توانند بخوانند و محدودیت دارند. از یک نت خاصی آن طرف تر نمی توانند بخوانند. بهترین کار این است که همه حتی خود من، سطح استاندارد تکنیکی مان را هر روز بالا ببریم. این باعث می شود که تمام آهنگسازان و تنظیم کنندگان و تولید کنندگان موسیقی با فراغ بال موسیقی بسازند و دیگر محدودیت نداشته باشند که فلان خواننده این را نمی تواند بخواند، فلان چیز را بلد نیست، ریتم و کوکش مشکل دارد و... . متاسفانه نرم افزار های کوک صدا خوانندگان را تنبل می کند.
- در تک قطعه ها و در آینده آلبوم تان، چه فضایی در نظر خواهید گرفت؟
فضا خیلی خاصی را مد نظر ندارم. من بیشتر به فضا احساسی و دلی خودم رجوع می کنم. خیلی به دنبال فضا اجتماعی و این طیف ژانری در فضا آلبوم پاپ نیستم. ترجیح می دهم پاپ، همان چیزی باشد که پاپ است. فضایی که مردم تا الان شنیده اند به علاوه تغییراتی که خودم در کار ایجاد خواهم کرد. فضایی احساسی با تلفیقی از تکنیک و احساساتی که مردم دوست دارند. همان طور که گفتم وقتی کاری شنیده می شود، همه می خواهند قطعه ای که می خوانند مانند آن باشد. من این کار را در آلبوم خودم نخواهم کرد. کاری را که همه انجام داده اند و هر روز می شنوند را دنبال نمی کنم و در مسیر تکراری پیش نمی روم. سعی می کنیم در هر قسمتی نوآوری داشته باشیم.
- نقطه اوجی که برای خودتان در خوانندگی می بینید، کجاست؟
هدف من به همراه چند تا از دوستانی که چند سال است فعالیت می کنیم، استیج و کنسرت بوده است. ما زمانی که با آن شرکت صحبت می کردیم به آن ها گفتیم که برنامه زیادی برای کنسرت داریم. من سال ها در سبک های مختلف با گروه های مختلف در اجرا های شان همکاری کرده ام. فکر می کنم کار جالبی برای روی صحنه بشود، که هنوز در کنسرت ها انجام نشده است. برنامه بسیار خوبی داریم. هدف من این است که اگر آلبوم موفق باشد و مورد استقبال قرار بگیرد کنسرت هایی بگذاریم که به طور قطع جذابیت آن از آلبوم بیشتر خواهد بود.
- چرا آلبوم تان منتشر نشد؟ کی به سراغ انتشار آلبوم می روید؟
آن شرکت موسیقی معتبر که خودشان هم پیشنهاد همکاری داده بودند در ابتدا بسیار از کار استقبال کردند اما بعد به صورت ناگهانی کنار کشیدند. ما هم تصمیم گرفتیم قطعات آلبوم را به صورت تک قطعه از اینترنت پخش کنیم. تا زمانی که شرایط مساعد نشود، قصد انتشار آلبوم را ندارم. مذاکره با شرکت های موسیقی اینقدر پیچیده است که تر جیح می دهم تا وقتی که احساس نکرده ام زمان آن رسیده است، تک قطعه منتشر کنم. برای من به لطف خدا و دوستانم، تهیه یک آلبوم کار پیچیده ای نیست و زمان زیادی نمی برد. منتها باید زمینه آن محیا شود.
- اگر بخواهید یک گله از آهنگسازان بکنید، چه می گویید؟
متاسفانه ما ملودی سازی که بخواهد ملودی بسازد کم داریم. امروزه می بینیم ملودی ساز های زیادی وجود دارند. اما ملودی ها از ملودی هایی یونانی و ترکیه ای و... برداشته می شود و با نام آهنگسازان ما منتشر می شود. چند وقت بعد یا حتی همزمان با آن، قطعه اصلی آن منتشر می شود. این بسیار غم انگیز است. امیدوارم دوستان در زمینه ملودی سازی کمی تجدید نظر کنند و ملودی بسازند. ما آهنگساز کم داریم. البته کسانی که هستند بسیار خوب هستند. شنیدن این حرف شاید از زبان من باعث سوءتفاهم شود ولی متاسفانه این مشکلی است که وجود دارد.
- تک قطعه ای برای انتشار دارید؟ کی منتشر می شود؟
قطعه ای با نام «هوا خوبه» را که دموی آن بسیار مورد استقبال قرار گرفت، در نیمه دوم فروردین ماه منتشر خواهیم کرد. آهنگسازیش را خودم برعهده داشته ام، ترانه آن هم از خانم زهرا کلاته است و حسین سالاری مقدم درتنظیم و مهران عباسی در میکس و مسترینگ ما را همراهی کرده اند. قطعه ای بسیار احساسی و آرام است برعکس قطعات الکترونیکی که در این چند وقت از من شنیده شده است. ترانه آن فضا مثبتی دارد. به جای این که مانند همه که در فضا آرام از شکست های عشقی می گویند، این قطعه از فضا خوب و مثبتی حرف می زند. به طور قطع، قطعه متفاوتی خواهد بود. قطعه ای است خودم آن را خیلی دوست دارم.
- چه قطعات جدیدی را با تنظیم شما خواهیم شنید؟
در چند تک قطعه با احسان حق شناس همکاری خواهم داشت. در آلبوم بهنام صفوی و بابک جهان بخش که در چند ماه آینده منتشر خواهد شد هم حضور دارم. آلبوم هایی است که روی آن بسیار تمرکز کرده ام و قطعات موفق و خوبی خواهد شد.
منبع : اختصاصی نوای فارس