نوای فارس- مهرنوش قضاوتی: گروه «ستاره قطبی» یا «پلاریس» در سال 1389 به سرپرستی بهار ایلچی، نوازنده چیره دست هارپ و پیانو، تشکیل شد. این گروه ازبانوان نوازنده سازهای کلاسیک و پاپ و خوانندگانی که هر یک به یک زبان زنده دنیا می خوانند، بهره می برد. پلاریس اولین گروه موسیقی پاپ بانوان است. پلاریس آمده است تا با تلاش ثابت کند که موسیقی پاپ بانوان می تواند همگام با موسیقی پاپ آقایان حرکت کند و به استاندارد های جهانی برسد. بهار ایلچی از مشکلاتی که بر آن غلبه کردند و اهداف پلاریس در سال جدید می گوید.
- در ابتدا از نحوه شکل گیری گروه «پلاریس» بگویید.
من در هنرستان موسیقی تحصیل کرده ام و رشته تخصصی ام موسیقی کلاسیک است. زمانی که تصمیم گرفتم یک گروه پاپ تشکیل بدهم، فکر کردم با توجه به تحصیلات تخصصی ام در زمینه موسیقی می توانم گروهی متفاوت در سبک پاپ تشکیل بدهم و با نگاهی تخصصی به موسیقی پاپ بپردازیم. از این رو با چند نفر از دوستان دوران تحصیلم صحبت کردم و تصمیم گرفتیم تا این گروه را تشکیل بدهیم.
- هدف از تشکیل گروهی با محوریت بانوان چه بود؟
از آن جایی که من یک خانم هستم و به توانایی ها و کارآمد بودن خانم ها اعتقاد فراوانی دارم، تصمیم گرفتم این گروه ویژه بانوان باشد. بستری باشد برای نشان دادن توانایی های بانوان، چون فکر می کنم در زمینه موسیقی پاپ بانوان فعالیت کم رنگ تری داشته اند به طور مخصوص در نواختن برخی از ساز ها. می توان گفت تا چند سال گذشته نوازنده ای برای برخی از ساز هایی که در موسیقی پاپ استفاده می شود، نداشته ایم. ما سعی کردم بستری را به وجود بیاوریم برای این که نشان دهیم خانم ها بسیار توانمند هستند و قابلیت های زیادی دارند. بگوییم در هر زمینه که بخواهیم فعالیت کنیم با بهترین کیفیت و کارایی حضور پیدا می کنیم. برای همین تصمیم گرفتم گروهی که تشکیل می دهم ویژه بانوان باشد و در زمینه پاپ فعالیت کنیم.
- با وجود مشکلاتی که در ایران پیش روی موسیقی بانوان قرار دارد، چرا اصرار به تشکیل گروهی ویژه بانوان داشتید؟
به نظر من زمانی می توانیم از دست رنج و زحمتی که می کشیم لذت ببریم که همراه با سختی و رخ دادن یک اتفاق جدید باشد. وقتی معمولی باشد به دست آوردن آن برای همه ساده است و هر کسی می تواند این کار را انجام دهد. زمانی از نتیجه کار خودم لذت می برم که همراه با سختی باشد. زمانی که گروه را تشکیل دادیم با خیلی از موانع و مشکلات مواجه شدیم اما این باعث نشد که دست از تلاش برداریم. هر چقدر بیشتر با سختی ها و موانع مواجه می شدیم، انگیزه بیشتری برای ادامه دادن پیدا می کردیم.
- گروه های موسیقی بانوان با چه مشکلات و موانعی مواجه هستند؟
در زمینه موسیقی بانوان محدودیت هایی وجود دارد. یکی از بزرگ ترین مشکلاتی که ما در حال حاضر با آن مواجه هستیم کم بودن سالن های اجرا است. تنها دو سالن تالار «وحدت» و فرهنگسرای «نیاوران» در اختیار بانوان قرار دارد. با توجه به این که این سالن ها، سالن های خوب و درجه یکی هستند زمان ها و تاریخ هایی که می توانند در اختیار یک گروه قرار بدهند محدود است. بنابراین ما در طول سال مجبور هستیم اجرا های کمی داشته باشیم، چون سالن و تاریخ اجرا نداریم. علت این که ما سالن های بیشتری نمی توانیم داشته باشیم این است که متخصص در زمینه موسیقی بانوان بسیار کم داریم. در قسمت های فنی سالن به عنوان مثال در قسمت صدابرداری و نورپردازی و مسئولین حفاظت سالن در حین اجرا، نیاز به حضور بانوان متخصص این امر است. این ها بزرگ ترین معضلاتی است که ما با آن مواجه هستیم. در مقایسه با آقایان ما در زمینه صدابرداری و نورپردازی متخصص حرفه ای نداریم که بتوانیم حتی با آقایان آن ها را مقایسه کنیم. اما درباره این موضوع فکر می کنیم و سعی می کنیم تا این امکان را فراهم کنیم که اگر کسی به صدابرداری و نوپردازی علاقه دارد، به طور تخصصی ادامه بدهد و در کنار گروه پلاریس حضور داشته باشد. بتوانیم با سالن های مختلف و امکانات فنی مختلف اجرا داشته باشیم و کمک بشود تا بانوان بتوانند اجرا های بهتری داشته باشند. ما می دانیم که مهم ترین عامل برای یک اجرای خوب، صدابرداری خوب است. ما تمام تلاش مان را می کنیم و تمرین ها را انجام می دهیم اما با تاسف یک صدابرداری می تواند تمام زحمات را از بین ببرد. از مشکلات دیگر این است که ما در زمینه موسیقی پاپ نمی توانیم در شهرستان ها فعالیت داشته باشیم. چندین بار برای این موضوع اقدام کرده ایم اما جواب مستقیمی نگرفته ایم. امیدوارم امسال این بستر آماده شود تا بتوانیم در شهرستان های مختلف برای خانم ها اجرا داشته باشیم. چون به نظر من تمام خانم ها در سراسر ایران این حق را دارند که موسیقی پاپ مخصوص خود شان را گوش بدهند و از آن لذت ببرند.
- موسیقی پاپ بانوان در مقایسه با موسیقی سنتی بانوان در چه جایگاهی قرار دارد؟
در کشور های مختلف سبک های متفاوتی از موسیقی داریم و هر کشوری یک موسیقی مخصوص خودش را دارد مثل موسیقی سنتی برای ایران. موسیقی های محلی داریم که مخصوص هر شهر است. در کنار این ها موسیقی پاپ یا مردمی را داریم. هر یک از انواع موسیقی در جایگاه خود شان قرار می گیرند. مورد نیاز هستند و حضور شان هم ضروری است. در زمینه موسیقی پاپ که آقایان در آن فعالیت می کنند فکر می کنم در جایگاه خوبی باشیم. اما موسیقی پاپ بانوان مهجور است و فعالیت کمتری در آن شده است. ما توانستیم این سد را بشکنیم و موسیقی پاپ بانوان را دوباره به جامعه برگردانیم. از این موضوع بسیار خوش حال هستم. فعالیت در زمینه موسیقی سنتی بانوان بیشتر و پر رنگ تر است. گروه های مختلفی در حال فعالیت هستند. امیدوارم روزی ما هم در زمینه موسیقی پاپ بانوان به این جایگاه برسیم و روزی برسد که موسیقی پاپ بانوان هم جایگاه محکمی پیدا کند و قابل مقایسه با موسیقی سنتی بشود. از این که راهی را برای فعالیت دیگر گروه های موسیقی پاپ بانوان باز کرده ایم و گروه های دیگری هم فعالیت شان را در این زمینه آغاز کرده اند بسیار خوش حال هستم.
- فراهم آوردن گروهی از نوازندگان حرفه ای برای گروه بانوان همواره با مشکلات عدیده ای همراه است. این مشکلات چیست؟
ما محدودیت های در مورد تعداد نوازندگان خانم در ساز های مخصوص پاپ مانند درام، پرکاشن، گیتار الکتریک، گیتار باس داریم. چون تدریس این ساز ها را به صورت آکادمیک از اول راهنمایی در هنرستان موسیقی نداریم، پیدا کردن نوازنده این ساز ها سخت تر است. زمانی که ما این گروه را تشکیل دادیم یک یا دو نفر نوازنده درام حضور داشتند که تازه نواختن این ساز را شروع کرده بودند. زمانی که می خواستیم شروع کنیم نوزانده گیتار الکتریک وجود نداشت یا اگر بودند یک یا دو نفر بودند که ما نتوانستیم کسی را پیدا کنیم تا همکاری داشته باشیم. هر یک از اعضای گروه به سمت یادگیری یکی از این ساز ها رفتند تا بتوانیم به صورت تخصصی به آن بپردازیم و گروه را کامل کنیم. خیلی موفق بودیم و توانستیم خوب پیش برویم. فکر می کنم الان بتوانیم در زمینه موسیقی پاپ با آقایان رقابت کنیم. پس از گذشت پنج سال تعداد نوازنده ها چند برابر شده است. این چشم انداز بسیار خوبی است که می بینیم فعالیت خانم ها در زمینه نواختن این ساز ها بیشتر شده است. من فکر می کنم پس هر اجرا توانستیم علاقه مندی هایی ایجاد کنیم. وقتی می بینند یک خانم هم می تواند نوازنده درام، گیتارالکتریک یا پرکاشن باشد. تشویق شود که نواختن این ساز ها را یادبگیرد یا گروه پاپ بانوانی تشکیل دهد. این برای من بسیار لذت بخش است و به آن افتخار می کنم.
- آیا این مشکلات موجب کند شدن روال عادی برنامه های شما نمی شود؟
به طور قطع وقتی ما نوازنده حرفه ای آماده نداریم و مجبوریم زمانی صرف تربیت نوازنده حرفه ای بکنیم، مشکل ساز است. اما در عین سختی لذت بخش است. وقتی زمان صرف می کنی و آرام آرام چیزی را به وجود می آوری لذتش بیشتر از این است که از یک چیز آماده استفاده کنی. ما در ابتدای تشکیل گروه زمان صرف کردیم تا به استاندارد ها نزدیک شویم. باز هم تلاش می کنیم تا استاندارد های مان را به استاندارد های جهانی نزدیک کنیم و روز به روز پیشرفت کنیم. از این که می بینم بچه ها هم با علاقه تلاش می کنند که هر روز بهتر شویم لذت می برم. درست است که این باعث شده تا کار ما کمی کند تر پیش برود و سختی هایی را متحمل شویم، اما دست از تلاش برنمی داریم و با هر چه در توان داریم رو به جلو و به سمت موفقیت می رویم.
- پس از مدت ها ممنوعیت فعالیت بانوان در ایران، به عنوان اولین گروه توانستید حصار های مجوز و ارشاد را بشکنید. تلاش شما به عنوان یک پیش قدم قابل تقدیر است. چطور توانستید نظر مثبت مسئولان موسیقی کشور را جلب کنید؟
من فکر می کنم یکی از دلایل مخالفت مسئولان و ممنوع بودن موسیقی پاپ این است که گروهی با استاندارد های مد نظر مسئولان وجود نداشته است. ما بعد از مدت ها توانستیم به این استاندارد برسیم. نظر مسئولان جلب شود و موافقت کنند تا موسیقی پاپ بانوان به صحنه برگردد. ما دوران سختی را سپری کردیم اما این اتفاق خوبی را هم به همراه داشت. باعث شد تا ما اولین باشیم و سد ها بشکنیم. وقتی به عنوان پیش قدم می توانی سد ها بشکنی و بقیه در پشت سر راه را با تمام مشکلات و سختی های موجود، ادامه می دهند انرژی بیشتری برای قدم های محکم بعدی دریافت می کنی. با مشکلات مبارزه می کنی و جلو می روی چون می دانی خیلی ها پشت سر تو حرکت می کنند و شاید به نحوی از تو الگو بگیرند. من به این موضوع افتخار می کنم و هر روز انگیزه بیشتری برای ادامه دارم.
- پس از حضور شما گروه های مختلفی شروع به اجرای برنامه کردند. شما راه را برای آن ها هموار کردید یا شرایط جامعه؟
در حقیقت اصرار ورزی ما برای حضور موسیقی پاپ بانوان روی شرایط جامعه تاثیر گذار بود. جامعه موسیقی پاپ بانوان را پذیرفت. حضور ما باعث شد که بقیه گروه ها هم بتوانند فعالیت داشته باشند. در حقیقت حضور ما شرایطی را در جامعه ایجاد کرد که راه موسیقی پاپ برای بانوان هموار بشود و بقیه بانوان هم بتوانند در این زمینه فعالیت کنند.
- چرا اعضای گروه تان پس از کنسرت اخیر از گروه جدا شدند؟
در تمام گروه ها روال عادی است که چند عضو به گروه اضافه بشوند و برخی از اعضا به هر دلیلی از گروه جدا بشوند. این خیلی طبیعی است. در تمامی شغل ها و حرفه ها تغییرات وجود دارد. مدت زمان زیادی است که با گروهی با اعضای ثابت کار می کنیم و مانند یک خانواده شده ایم. گاهی جابه جایی رخ می دهد، بچه ها دوست دارند روی پای خودشان بایستند و شاید دوست داشته باشند گروه مستقل خودشان را داشته باشند. این دلتنگی هایی را به وجود می آورد اما در نهایت وقتی می بینم هر یک از اعضای گروهم می توانند روی پای خودشان بایستند و مستقل باشند بسیار قشنگ است و من از این موضوع حمایت می کنم. برای همه شان آرزوی موفقیت می کنم وامیدوارم در درجات بالا ببینم شان. وارد شدن به موسیقی خیلی اهمیت ندارد، پایدار بودن و ادامه دادن است که خیلی مهم است. به هر حال «ستاره قطبی» یا «پلاریس» هم راهش را ادامه می دهد، چه بهتر است که اعضا در کنار هم باشند. پس از اجرای اخیر پلاریس تغییرات زیادی داشتیم و خیلی از اعضای گروه تغییر کردند. این موضوع خدشه ای را در روند کاری ایجاد نمی کند. بسیاری از گروه های مطرح دردنیا هستند که اعضای گروه با هم آن گروه را تشکیل دادند تا آخرین لحظه با هم می مانند و بسیاری از گروه ها هم هستند که هر یک از اعضا جدا می شوند و گروه های خود شان را تشکیل می دهند. این امری گریز ناپذیر است. گاهی اتافاقی پیش می آید که راه ها را از هم جدا می کند. ممکن است بعضی ها راه زندگی و کشور شان از هم جدا شود. مهم این است که ما هر جا باشیم مانند یک خانواده می مانیم و کار مان را ادامه می دهیم.
- علت همکاری تان با بزرگانی هم چون بانو پری زنگنه چیست؟
همکاری گروه پلاریس با خانم زنگنه بسیار اتفاقی بود. ایشان قصد داشتند گروهی تشکیل دهند، وقتی ما از این موضوع آگاه شدیم پیشنهاد دادیم که ما به عنوان یک گروه آماده می توانیم با هم اجرا داشته باشیم. خانم زنگنه خیلی استقبال کردند و گفتند که کار با جوان ها را دوست دارند. خواستند از ما به عنوان یک گروه جوان و کم تجربه نسبت به ایشان، حمایت کنند و در کنار ما باشند. برای من و گروه پلاریس یک تجربه فوق العاده بود. کار کردن با پیش کسوتانی مثل خانم زنگنه که در نوع خودشان اسطوره مقاومت و استقامت هستند و در هر شرایطی دست از کار کردن نکشیدند، برای ما به طور قطع باعث افتخار بود. ایشان هر لحظه ما را تشویق می کردند و به ما روحیه می دادند. ما هر رزو در کنار شان یک تجربه تازه به دست می آوردیم. کار کردن با چنین پیش کسوتانی یک شانس و یک موقعیت ویژه است. خوش بختانه ما توانستیم از این موقعیت برخوردار شویم و استفاده کنیم. به نظر من وقتی پیش کسوتان در کنار ما قرار می گیرند می توانند این پیام را داشته باشند که هر یک از ما وظیفه داریم در جایگاه خودمان به کسانی که تازه کار تر از ما هستند کمک کنیم و دست شان را بگیریم. امید دهیم که می توانند پیشرفت کنند و به چنین جایگاه هایی برسند. ایشان امروز برای ما این کار را کردند و به طور قطع ما هم روزی این کار را برای بقیه خواهیم کرد. پلاریس این ایده را دارد که جایگاهی برای جوانانی که فعالیت می کنند و به دنبال چنین موقعیتی هستند تا توانایی های شان را نشان دهند، فراهم کند.
- گفته می شود گروه های جوان برای کسب شهرت و اعتبار با پیش کسوتان همکاری می کنند. چه دفاعی در این باره دارید؟
لازم به ذکر است که شهرت و اعتبار پیش کسوتی مثل خانم زنگنه، شهرت و اعتبار ستاره قطبی است. ما در کنار ایشان بیشتر شناخته می شویم و بیشتر می درخشیم. هیچ شکی در این وجود ندارد. ستاره قطبی هر روز به دنبال تجربه های تازه است و برای به دست آوردن این تجربه ها از هیچ چیز دریغ نمی کند. همکاری با خانم زنگنه درس های زیادی برای ما به همراه داشت و در مدت زمان کمی پله های زیادی را بالا برویم. بعد از این اجرا اتفاقات بزرگی برای گروه ما افتاد. خیلی چیز ها تغییر کرد و درس های بزرگی گرفتیم. من بابت حضور شان در کنار ما قدردانی می کنم.
- چه تجربه ای از این همکاری کسب می کردید که بتواند مثمرثمر باشد؟
در کنار خانم زنگنه بودن هر روز برای ما یک درس تازه بود. بجز در مباحث فنی، علمی و تخصصی که از ایشان خیلی چیز ها آموختیم درس های بزرگ دیگری هم گرفتیم. با همه تجربه و سواد و شهرتی که دارند در تمام تمرینات به صورت منظم حضور داشتند. بسیار پر حوصله و صبور و مهربان بودند. حتی در تمرینات اختیاری هم با انرژی حضور پیدا می کردند. گاهی این موضوع باعث تعجب من می شد. در همه شرایط حامی ما بودند و خود شان را عضوی از گروه می دانستند. با این که تجربیات شان از ما بیشتر بود ذره ای من نبودند و همیشه خود شان را با ما یکی می دانستند. از ما دفاع می کردند و تجربیات شان را بی دریغ در اختیار ما می گذاشتند. یکی دیگر از ویژگی ایشان که من از آن لذت می بردم این بود که مدام به فکر بچه های نیازمند و بی سرپناه بودند و ما را هم تشویق می کردند تا به فکر این بچه ها باشیم. ویژگی تاثیر گذار شان این بود که هیچ وقت دست از ادامه دادن، تازه شدن، یاد گرفتن و یاد دادن بر نمی داشتند و بر نمی دارند. عشق واقعی به موسیقی و انسانیت را در ایشان می دیدم. بهترین جمله ای که با شنیدنش تمام خستگی ها از بین رفت این بود که ایشان گفتند همراهی با ستاره قطبی برای شان پر از شور و عشق و هیجان های تازه بود. امیدوارم مانند ایشان بتوانیم فروتن و عاشقانه راه مان را ادامه بدهیم و پایدار باشیم.
- نظرتان درباره تعدد گروه های بانوان چیست؟
تعدد گروه های بانوان برای من لذت بخش است. وقتی شاهد هستیم که خانم ها هم با حضور ما می بینند که یک خانم می تواند سرپرست یک گروه باشد، می توانند گروه پاپ بانوان داشته باشند و در عرصه موسیقی فعالیت کنند برای من لذت بخش است. امیدوارم بتوانیم این انگیزه را ایجاد کنیم تا خانم های بیشتری در این زمینه فعالیت کنند. موسیقی پاپ بانوان هر روز بیشتر پیشرفت کند.
- چشم انداز موسیقی بانوان در ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟
همان طور که می بینیم از پنج سال پیش تا الان اتفاقات خوبی در موسیقی پاپ بانوان افتاده است. امروز می بینم که گروه های مختلفی تشکیل می شوند و در این زمینه فعالیت می کنند. هر روز این گروه ها بیشتر می شوند. این اتفاق خوبی است و می تواند چشم انداز خوبی برای موسیقی پاپ بانوان در کشورمان باشد.
- فکر می کنید در دنیا چه حرفی برای گفتن داشته باشید؟
فکر می کنم ما در دنیا هم حرفی برای گفتن داشته باشیم. یکی از هدف های ستاره قبطی این است که بتواند در دنیا حرفی از وحدت و یکی شدن داشته باشد. ستاره قطبی یا پلاریس تنها گروهی است که از خیلی از زبان های مختلف دنیا در اجرا هایش استفاده کرده است. ما از پنج زبان، از پنج قاره دنیا استفاده کردیم. در گروه مان چندین خواننده داریم که هر کدام به یک زبان می خوانند مثل فارسی، انگلیسی، فرانسوی، هندی و عربی. حتی ما از گویش های محلی کشور خودمان مثل لری، گیلکی، آذری، لری و جنوبی استفاده کردیم. هدف و پیام ما صلح و یک پارچگی جهانی بوده است.
- در پایان...
مهم ترین هدف پلاریس کشف و معرفی استعداد های خانم های جوان جامعه مان است. کسانی که دوست دارند معرفی و شناخته بشوند،ستاره قطبی دوست دارد به آن ها کمک کند. یکی از اهداف مان این است که امسال بتوانیم در همه شهر های ایران اجرا داشته باشیم و همه خانم ها در اجرا های ما حضور داشته باشند. در آخر امیدوارم هم بستگی، هم دلی و همراهی هنرمندان کشورمان زیاد شود. به جای نفاق و بدخواهی از یکدیگر حمایت کنیم. چون فکر می کنم این دنیا آن قدر بزرگ است که هر کسی در جایگاه خودش بتواند فعال باشد وبی آن که به جایگاه دیگران لطمه ای وارد کند به جامعه و مردمش خدمت کند. فکر می کنم بزرگ ترین رسالت من در این دنیا این است که انسان باشم و به انسانیت برسم. از خدا می خواهم که بتوانم ستاره قطبی را در جامعه به گونه ای معرفی کنم که در قلب های مردم جای بگیرد و به محبوبیت برسد. چون معتقدم محبوبیت هزاران پله بالاتر از شهرت است. دست از تلاش برنمی داریم. امیدوارم راه مان ادامه پیدا کند و ما تنها گروه پاپ بانوان نباشیم. روزی برسد که گروه های پاپ بانوان در جامعه شناخته شوند و ما به دنیا ثابت کنیم که خواستن، توانستن است. گروه ستاره قطبی خواستار قلب های مردم است و برای قلب ها می درخشد و پایدار می ماند. امیدوارم پلاریس پیام آور صلح و عشق و پایداری در تمام دنیا باشد.
منبع : اختصاصی نوای فارس
برای دیدن سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید