نوای فارس – مهرنوش گرمابی: موسیقی هنر ارزشمندی است که این روزها کمتر کسی منکر تاثیر گذاری عمیق آن روی روح و روان افراد یک جامعه می شود. هنری که جای خالی آن را می شود با کمی تامل در زندگی شلوغ و پراسترس شهری به خوبی احساس کرد. هنری که مسئولان شهری همچنان سعی در نادیده گرفتن آن دارند و حتی نمی خواهند برای مدتی هرچند کوتاه تن به پخش موسیقی های آرامش بخش در مکان های پر رفت و آمدی همچون مترو بدهند.
اگر ساعت های ابتدای روز از وسایل حمل و نقل شهری به خصوص مترو استفاده کرده باشید. شاید خوشحال باشید از این که از وسیله ای استفاده خواهید که شما را بسیار سریع به مقصد مورد نظرتان خواهد رسانید. اما درست دقایقی پس از آنکه وارد فضایی همچون مترو شهری شدید، با چهره ها ی درهم و آشفته ای روبه رو خواهید شد که با کوچکترین اتفاق نا خوشایندی واکنش های بسیار تند و گاها پرخاشگرانه ای را از خود بروز خواهند داد. پدیده ای تلخ که چیزی جز رواج نا به هنجاری ها را سطح شهر با خود به همراه ندارد .
هر چند در سال های گذشته مسئولان شهری از شهرداری گرفته تا مسئولان مترو تلاش های بسیاری در زمینه زیبا سازی مکان های عمومی انجام داده اند و سعی داشته اند تا زیبایی های بصری کلان شهری همچون تهران را بیشتر از پیش بیفزایند و در این راه از یاری هنرمندان نیز بهره جسته اند . اما همه این ها به خودی خود کافی نیستند . در شهری که جز سر و صدای حرکت اتومبیل ها و موتور سیکلت های عمدتا فرسوده چیز دیگری شنیده نمی شود . آدم ها حتی اگر بخواهند هم مجالی برای آرامش نمی یبابند .
اما چه خوب می شد اگر در گیر و دار زندگی شهری که آدم ها گریزی جز پذیرفتن آن ندارند . در مکان های پر رفت و آمد و شلوغی چون مترو که سهم اعظم سفرهای درون شهری را شامل می شود و افراد ساعاتی نسبتا طولانی را برای رسیدن به محل کار و بازگشت از آن صرف می کنند . موسیقی هایی پخش شوند که قدری این فضای ملال آور را تلطیف کند وافراد با شنیدن موسیقی های آرامش بخش انرژی از دست رفته خود را باز یابند و فارغ از همه دغدغه ها و مشکلات روزمره لحظاتی را در کنار هم به شنیدن موسیقی های لذت بخش ، اصیل که ریشه در فرهنگ این سرزمین دارد سپری کنند .