نوای فارس- مهرنوش قضاوتی: نیلوفر امجدی ترانه سرای ترانه هایی چون «با من قدم بزن»، «تحویل سال» و «تو این جایی» و... از جمله ترانه سرایان موفق این روز های موسیقی پاپ است. احساساتش را می نویسد، و همین موضوع باعث شده تا مخاطب با او همراه شود. فعالیت این روز هایش بهانه خوبی بود تا با وی گفت و گو کنیم و درباره روند ترانه های امروزی و کم شدن تعداد بانوان در حوزه ترانه بپرسیم.
- ترانه های تان از زمانی که به طور جدی وارد این عرصه شدید، چه مسیری را طی کرده است؟ آیا دستخوش تغیراتی شده است؟
همیشه سعی کردم شیوه نوشتن خودم را حفظ کنم. با این که بسیاری از ترانه ها در روحیه ام تاثیر مثبت و خوبی می گذارد، سعی داشته ام سبک کسی را دنبال نکنم و نوشته هایم شبیه کسی نباشد. تلاش می کنم خودم را بنویسم. در جلسات خانه ترانه می روم و از شنیده هایم استفاده می کنم. ترانه های ترانه سرا های خوب را دنبال می کنم. ترانه سرا های خوبی در حال حاضر داریم. تلاش می کنم کار های آن ها را بخوانم و ترانه های قطعه های جدید را بشنوم. با این حال همیشه سعی کرده ام سبک خودم را حفظ کنم
- اتفاق های روزانه جامعه در ترانه های تان تاثیر می گذارد؟ از آن ها برای نوشتن الهام می گیرید؟
خیلی کم. من بیشتر ترانه عاشقانه می نویسم. ترانه های اجتماعی کم دارم. اتفاق هایی که در جامعه می افتد را خیلی وارد ترانه هایم نمی کنم مگر این که در فضای عاشقانه ترانه هایم تاثیر گذار باشد. اگر بخواهم به طور جدی به آن بپردازم، ترجیح می دهم اجتماعی بنویسم. اما من شاعر اجتماعی نیستم و بیشتر ترانه هایم را دلی می نویسم.
- گوش جامعه موسیقی امروز چه ترانه ای را می شنود؟
به نظر من امروزه ترانه های اجتماعی خوبی نوشته و شنیده می شود. مردم هم از این کار ها استقبال می کنند. من فکر می کنم که مردم هم چنان ترانه های عاشقانه را ترجیح می دهند. مخاطبان با توجه به تجربیات و احساسات شان ترجیح می دهند در خلوت شان ترانه های عاشقانه گوش کنند. بیشتر مخاطبان امروز موسیقی دوست دارند قطعه شاد و مثبت بشنوند، در زندگی های شان به قدری دغدغه دارند که ترانه غمگین را دنبال نکنند. قطعاتی را انتخاب می کنند که کمی شاد و پرانرژی باشد و بتوانند با آن از دغدغه های هر روز شان فرار کنند.
- اعتقاد دارید ترانه هایی که این روز ها مورد پسند مخاطبان قرار می گیرد، آن ها زیر لب تکرار می کنند از نظر اصولی و مفهومی آن طور که باید نیست؟
بله، همین طور است. کمی که بررسی می کنیم متوجه می شویم مخاطبان هوش شان نسبت به موسیقی بالاتر رفته است. بیشتر به آن چیزی که گوش می کنند اهمیت می دهند. اما ترانه هایی را ترجیح می دهند که روان و ساده باشد و در ذهن ماندگار تر باشد. در گذشته برای مخاطبان آهنگساز یا ترانه سرا قطعه مهم نبود. قطعه را می شنیدند اگر آن را دوست داشتند، تکرار می کردند. الان مخاطبان ترانه سرا ها را می شناسند. اسامی شاعران برای شان آشنا است. اما امروز مردم ترانه های مثبت را بیشتر دوست دارند. ما چقدر می توانیم ترانه های مثبت را گسترش دهیم؟ تا جایی می شود جلو رفت و از بودن ها و حال خوش نوشت اما بالاخره به تکرار می رسد و ضعیف می شود. برای مثال ترانه «با من قدم بزن» در بین دیگر ترانه های من خیلی قوی نیست اما شنیده شد. المانی داشت که همه آن را تجربه کرده بودند. «با من قدم بزن» در فضای ترانه جدید بود و کسی از آن استفاده نکرده بود. ما اصلا نمی توانیم منکر سواد مردم شویم چون امروزه در این زمینه بسیار پیگیر تر شده اند.
- چه المانی باید در ترانه وجود داشته باشد که ماندگار شود؟
یکی از دلایل ماندگاری ترانه این است که مردم آن را تجربه کرده باشند. هر کسی بتواند با آن همزاد پنداری کند و بتواند آن را درک کند. ترانه باید یک آن داشته باشد و در جایی سیلی در گوش شنونده بزند. ترانه نباید یک خط صاف را دنبال کند. در غیر این صورت مردم قطعه را نمی شوند. ترانه یکی از تاثیر گذار ترین بخش های یک قطعه محسوب می شود.
- چرا تعداد ترانه سرا های خانمی که در این حوزه فعالیت می کنند کمتر شده است؟
یکی از دلایل مهم که هیچ وقت آن را بازگو نکرده ام این است که بانوان ما نمی توانند احساس امنیت کنند. البته این در همه فضای های هنری موسیقی، سینما، تاتر و... دیده می شود. خانم ها ی ما محدودیت هایی دارند و در این عرصه ها به علت نحوه برخورد ها احساس امنیت کافی را ندارند.
- ترانه سرا های جوان ورود به این عرصه را خیلی سخت می دانند. علت آن چیست؟
به نظر من کار سختی نیست. من اولین باری که می خواستم به طور حرفه ای وارد شوم خیلی پیگیر شدم. خیلی گشتم. بالاخره توانستم از یک جایی شروع کنم. هر کاری سختی های خودش را دارد. اگر کسی بخواهد بدون تلاش و پیگری وارد شود اتفاقی برایش نمی افتد. من در خانه ترانه، ترانه ی خوب خیلی می شنونم. اما به نظر آن قدر که باید پیگیر نیستند. تلاش باعث می شود به آن چیزی که می خواهند برسند. برای خواننده ها ترانه های زیادی فرستاده می شود. اگر ترانه ی خوبی باشد به طور است که بعضی از خوانندگان به نام به خاطر نام شان، کار رایگان می خواهند.
- توصیه تان به ترانه سرا هایی که تازه وارد این عرصه شده اند، چیست؟
خیلی زیاد کتاب ترانه بخوانند. حتی ترانه ی ترانه سرا هایی را که دوست ندارند. کتاب های ترانه ی مختلف بخوانند از ترانه سرا های قدیمی گرفته تا ترانه سرا های ضعیف. موسیقی گوش کنند. واقعا به دنبال آن چیزی که می خواهند بروند. منتظر نباشند بهترین آهنگ ساز با آن ها تماس بگیرد. لازم است تلاش کنند و با پیگیری به جایگاهی که می خواهند برسند.
- قصد دارید کتابی از مجموعه ترانه های تان منتشر کنید؟
به طور قطع. اما الان دست نگه داشته ام. ترجیح می دهم زمانی این کار را انجام بدهم که تعداد کار های شنیده شده ام بیشتر باشد و آن ها را وارد کتابم کنم. به طور حتم این کار را انجام خواهم داد.
- وضعیت ترانه امروز چطور است؟
ترانه ها بسیار خوب شده اند، البته نه همه آن ها. شاید به خاطر رقابتی که در حال حاضر وجود دارد، ترانه سرا ها سعی می کنند بهتر بنویسند. بگذریم از ترانه ی ترانه سرایانی که به تکرار رسیده اند و شنونده ها از شنیدن شان خسته می شوند. اما به خاطر اسمی که دارند و ترانه هایی که شاید هم خیلی قابل دفاع نباشد، خواننده ها به سراغ شان می روند. تکرار خسته کننده ترانه ها واقعا بد است. در حال حاضر خیلی ها به خاطر نام شان در این عرصه حضور دارند. به نظرم هنوز به جایگاهی که باید برسیم نرسیده ایم. هنوز جای پیشرفت هست.
- در قطعه یا آلبومی، ترانه ای جدید از شما خواهیم شنید؟
در آلبوم محمد رضا مقدم و امیرحسین فیضی که به زودی منتشر می شود، حضور دارم. با چند خواننده در خارج از ایران و چند خواننده کار اولی همکاری کرده ام. هم چنین با حامد حنیفی، آهنگساز، پس از قطعه «با من قدم بزن» دوباره همکاری مان را به طور جدی آغاز کرده ایم، مطمئن هستم در این کار ها اتفاق های خوبی خواهد افتاد.
- به عنوان نکته پایانی
امیدوارم از این پس آهنگسازان، تنظیم کنندگان و خوانندگان بیشتر به ترانه بها بدهند. در حال حاضر بیشتر در خواست کار رایگان یا پایین تر از قیمت عرف دارند. ترانه قسمت مهمی از قطعه ای است که شنیده می شود، باید ارزش آن حفظ شود.
منبع : اختصاصی نوای فارس