نوای فارس- مهرنوش قضاوتی: ساعت از پنج گذشته بود. همه برای ورود پشت در های سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران ایستاده بودند. صداهایی از کلیپ هایی که برای پخش آماده می کردند شنیده می شد. جمعیت منتظر به یکدیگر نگاه می کردند. در های سالن باز شدند. جمعیت وارد شدند و یک به یک ردیف ها را تا نیمه پر کردند.
دقایقی گذشت. سکوت بر سالن حکم فرما بود. همه آهسته با یکدیگر صحبت می کردند تا مبادا سکوت را بشکنند. با ادامه دار شدن تاخیر شروع برنامه، جمعیت در سکوت به طرفین نگاه می کردند. سوره مبارک «والعصر» سکوت سالن را شکست. پس از پخش سرود ملی کشورمان مجری برنامه، پور امید، پشت تریبون قرار گرفت و برنامه را با مقدمه ای آغاز کرد:
سوال دروازه آگاهی است. سوال یک پله بالاتر از اندیشه است. از تعاریف بارزی که برای انسان ارائه می شود همین سوال پرسیدن است. تمایز آدمی با دیگران، سوال است. هر بزرگ و مکتبی تاکید بر خود شناسی دارد. معرفت به معنای آگاهی و شناخت کیستی است. شناخت با سوال آغاز می شود. سوال خود یک اعجاز است. «تو کیستی؟» مشترک ترین سوال کل بشر است.
پس از این مقدمه از صدرالدین حسین خانی دعوت کرد تا پشت تریبون قرار بگیرد. حسین خانی این گونه شروع کرد: برای من باعث افتخار است که به عنوان ناشر با هنرمندان بزرگی در یک آلبوم حضور دارم. برای انتشار آثار نیاز به سرمایه گذاری است. متاسفانه به دلیل عدم حمایت از ناشران لطمه زیادی به تولید کننده و ناشر وارد می شود. وقتی آثار هنوز به فروشگاه ها برای عرضه نرسیده است در سایت ها در دسترس مصرف کنندگان قرار می گیرد. این ضرر می رساند. ناشر سرمایه اش را از دست می دهد و نمی تواند آثار بعدی را تولید کند. مشکلاتی که پیش می آید باعث می شود تا دیگر نتواند از هنرمندی را حمایت کند. امیدوارم مسئولان نگاهی به ناشران نیز داشته باشند. ناشران هیچ تسهیلات و حمایتی ندارند و نمی توانند در مسیر های فرهنگی محکم گام بردارند. این عدم اطمینان به بازگشت سرمایه است که علت منتشر نشدن کار های بعدی است. کسانی هستند که در این زمینه تجربه زیادی دارند اما با بازنگشتن سرمایه های شان سراغ حرفه دیگری رفته اند. اگر ناشران نباشند اتفاق بدی می افتد.هنرمندان نمی توانند آثار شان را منتشر کنند. خوشحال هستیم که در سینما اتفاق های خوبی می افتد. آن ها تبلیغات و کمک مالی دارند اما ما در موسیقی این ها را نداریم. برای هر اثری نمی توان مراسم رونمایی داشت. برای بقا باید ما را حمایت کنند.
عکس روی جلد آلبوم روی پرده نمایش داده شد. مجری برنامه درباره اهمیت طرح روی جلد صحبت کرد و سپس گفت: حمید متبسم یک هنرمند فعال است. او صاحب امضا است. وقتی قطعه های او را می شنوی می توانی به خوبی تشخیص دهی کار اوست.
حمید متبسم روی سن آمد و پس از تشکر از عوامل تهیه آلبوم گفت: کسانی که با من آشنا هستند می دانند من به دنبال توصیف درون و برون هستم. موسیقی خود انتزاعی ترین هنر ها است. همه هنر های تشابهی با فضای بیرون و طبیعت دارند. می توان یک نقاشی را با چیز های دیگر مقایسه کرد. در موسیقی این طور نیست. توصیف برون از خصوصیات موسیقی ایرانی نبوده است. دغدغه ام این بوده است که موسیقی ما به این بپردازد و ارکسترال شود. ساز ها کنار هم شنیده شود. باید به توصیف برون هم بپردازد. ما می توانیم با ساز های مان به دنیا آمدن یک بچه آهو را توصف کنیم. آهنگسازی از این دست به دنبال سوژه می گردد. «تو» سوژه ای بود که در دورانی از زندگی ام برای قطعات پیدا شد. چهار شاعر از چهار دوران مختلف از امروز تا دیروز، همه یک نقطه اشتراک دارند. شاملو، یوشیج، مولانا و سعدی. من از این ابزار استفاده کردم تا حرف دل خودم را بزنم.
متبسم نوشته روی جلد آلبوم را خواند و ادامه داد: اگر من آهنگساز این اثر هستم و دیگری کار کمتری در این اثر انجام داده است. کارش بی اهمیت نیست زیرا اگر او نبود من هم نبودم. از اعضای گروه «مضراب» که از گذشته در «پردیس»، «سیمرغ»،... با من همراه بودند، از عوامل بخش فنی و گرافیست طرح (وفا) تشکر می کنم.
پورامید درباره گروه «مضراب» گفت: گروه 10 نفره مضراب نشانگر دغدغه متبسم نسبت به ضرب آهنگ است. ساز های کششی برای بیان مقصود مناسب تر است اما متبسم توانسته است شعر سپید شاملو را با ساز های مضرابی به شیوایی بیاند کند. کار بسیار دشواری است.
کلیپی از قسمت تصویری این آلبوم پخش شد.
متبسم پس از پخش کلیپ از سالار عقیلی، خواننده آلبوم، تشکر کرد. از جمعیت خواست او را، با این که حضور ندارد تشویق کنند.
پورامید توضیح داد: پس از رونمایی، مراسم جشن امضا در محوطه فرهنگسرا برگزار می شود. در این آلبوم یک DVD تصویری به همراه CD صوتی است. به طور قطع کار صوتی قطعات را با ظرافت های بیشتری در اختیار مخاطب قرار می دهد.
پورامید از شیرین پاسدار به عنوان عضوی از گروه «مضراب» خواست تا پشت تریبون قرار بگیرد. وی گفت: از حمید متبسم ممنونم که اجازه دادند به نیابت از گروه «مضراب» این جا حضور پیدا کنم. از تمام اعضای مضراب برای انسجام موجود در گروه متشکرم. من قطعات آقای متبسم را دوست دارم و با علاقه در گروه حضور دارم. کار در کنار افراد متبحر برای من تجربه بسیار خوبی بود. فکر می کنم کیفیت و حضور منظم اعضا در کار نمود پیدا کرده باشد.
مجری برنامه از حضور اسماعیل تهرانی، داوود آزاد، مزدا انصاری، فریبا داوودی و... تشکر کرد.
قطعه صوتی با شعری از مولانا پخش شد.
کار خوبی که در اثر جلب توجه می کند نشاندن شعر شاملو در کنار شعر مولانا و در قالب ملودیک است. این دو با تناسب زیادی کنار هم قرار گرفته است.
سپس پورامید از ارد انزبی پور دعوت کرد تا صحبت کند.
از گذشته فعالیت مان را آغاز کردیم. از «گل سرخ»، «پردیس»، «سیمرغ»،... تا امروز «تو کیستی؟» همکاری داشته ام. با افراد زیادی همکاری داشته ام. غیر حرفه ای، نیمه حرفه ای و حرفه ای. همکاری با حرفه ای ها از همه آسان تر بوده است. به نظر شخصی من حمید متبسم از آهنگسازان حرفه ای ایرانی است. بقیه دوستان هم از استادان گرانمایه هستند. کسی که حرفه ای باشد به حرفه اش اهمیت می دهد آن را پیش رو می گذارد و دخالت های دیگر را کم می کند. در حال حاضر اجرای زنده مانند ضبط است. آهنگسازی حرفه ای فقط کارش را انجام می دهد و اجازه نمی دهد دیگری اعمال نظر کند و خودش هم در کار دیگری دخالت نمی کند. در این شرایط هنرمند خود را با ما تطبیق می دهد. تجربه می گوید این بهترین نتیجه را می دهد. هنرمند نباید نگرانی ها را به تیم فنی منتقل کند. آهنگساز حرفه ای به صدابردار اجازه می دهد که سلیقه صوتی را شکل دهد. آهنگساز خوب به طور حتم ابزار های فنی مناسب را هم فراهم می آورد. در بیشتر کار هایی که با متبسم همکاری داشته ام با کار ها آشنا بودم. صدای خوب باید گستره ای کامل داشته باشد و آهنگساز آن را لحاظ کند. آن وقت است که صدابردار آن را می یابد. تمام این خطوط را در کار ها متبسم می یابم.
اسماعیل تهرانی به عنوان آخرین نفر برای سخرانی دعوت شد. تهرانی با این جمله شروع کرد: کسی که نوازنده است با آرشه و مضرابش، کسی که نویسنده است با قلمش حرف اش را می زند. من همیشه جوانان را به سه چیز نصیحت می کنم. نظم و اخلاق هنری و تکنیک. هر سه در حمید متبسم وجود دارد. من قطعات را شنیدم. باید نقد و بررسی را بیان کرد اما من نظر شخصی و حس خودم را می گویم. به برداشت من بخش اول آرام و مهربان جلو می رود و یک ساز بندی معقول پیدا می کند. کلام شاملو و در قدم بعدی آواز وارد می شود. این هنر متبسم است که صدای خواننده را به همان آرامی وارد کار می کند. موسیقی اوج می گیرد و فریاد غایی را می زند. حمید متبسم با سلیقه خاص خود همه چیز را به اندازه استفاده می کند. درد مشترک بیان می شود. نوبت به دومین قطعه می رسد. کلام نیما با ساز کوبه ای شروع می شود. شاید با چندین بار گوش دادن تشخیص داده شود که چه میزانی است. باید روی آن تفکر کرد. این خط تکرار می شود اما خسته کننده نیست. با رندی خاصی دست شنونده را می گیرد و در طول مسیر هر بار چیز تازه ای به گوش او می رساند. در نوبت سوم شعری از مولانا است. در جایی که کلام مستعد است و اجازه می دهد متبسم خط منتهی به بشاش بودن و تحرک را می کشد. در ساز و آواز تک نوازی متبسم امضای خودش را می زند. بخش پنجم موسیقی بی کلام است که قالبی لنگ به خود می گیرد وجلو می رود. لحنی عرضه می شود. عرضه، تکرار، بسط وگسترش و وارونگی لحن از صنایع آهنگسازی است. در نهایت بازگشت به فضایی که در ابتدا عرضه شده. ما همه این ها را در کار می بینیم. این اشراف و آگاهی را نشان می دهد. در آخرین بخش نوبت به سعدی، استاد سخن می رسد. کار حمید متبسم را باید با گوش جان شنید و به راز های نهفته پی برد.
پویان بیگلر با سه تار و سینا بیجاری با تنبک به دونوازی پرداختند. اجرای موسیقی زنده پایان بخش آیین رونمایی آلبوم «تو کیستی؟» به آهنگسازی حمید متبسم و با صدای سالار عقیلی، بود.
این مراسم در روز یکشنبه( 10 مرداد ماه) ساعت 5 در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.
عکس های علی مجلسی از این مراسم را ببینید:منبع : اختصاصی نوای فارس
برای دیدن سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید