زمینه فعالیت : خوانندهزادروز : 1285درگذشت : 1324/11/23
رضاقُلی‌میرزا ظِلّی فرزند احمدمیرزا ظلی از نوادگان ظل‌السلطان پسر فتحعلی شاه بود.
که در هنگام کودکی وی، درگذشت. رضاقلی زیر نظر برادر بزرگترش علی‌قلی میرزا پرورش یافت هنگام تحصیل در دوره دوم متوسطه در اداره تلفن استخدام شد و سپس به آموزگاری پرداخت.
مدتی هم در مدرسه زرتشتیان تدریس کرد و سرانجام در بانک ملی استخدام شد او از جوانی صدایی خوش داشت و بر حسب اتفاق در رشت با عارف قزوینی آشنا شد.
این آشنایی سبب شد تا ضمن بهره مندی از صدای عارف با دستگاه‌های موسیقی ایرانی نیز آشنا شود. او مدتی هم نزد اقبال آذر تعلیم آواز دید شهرت ظلی در سالهای پیرامون ۱۳۱۰ شمسی بود و به خاطر صدای خوش با چند تن از نوازندگان مشهور آن زمان آشنایی و همکاری هنری پیدا کرد.
او صفحه گراموفونی با ارسلان درگاهی و احمد عبادی (سه‌تار) و ابوالحسن صبا (ویولون) و مشیر همایون شهردار (پیانو) ضبط کرده‌است. به عقیده بسیاری از صاحبنظران رضاقلی‌میرزا ظلی یکی از خوانندگانی است که در آوازهایش بهترین تحریرها را ارائه داده است.
با توجه به عمر کوتاه او آثارش در حد خوانندگانی مانند طاهرزاده، قمرالملوک، اقبال‌آذر، ادیب خوانساری می‌باشد. ظلی در حدود سال ۱۳۱۶ به بیماری سل ریوی دچار شد و پزشکان او را از خوانندگی منع کردند و بنا به تجویز آنها مدتی به شیراز و همدان رفت.
ظلی توصیه پزشکان را گاه نشنیده می گرفت و ناگزیر به خوانندگی می پرداخت در این مدت کنسرتی نیز همراه با تار علیاکبر شهنازی در تهران برگزار کرد. در هنگام جنگ جهانی دوم بر اثر پیشروی بیماری سل جسم او پیش از پیش ضعیف شد و در زمستان ۱۳۲۴ بر اثر سرماخوردگی شدید در بیمارستان بانک ملی در تهران بستری گردید و سرانجام در سن ۳۹ سالگی درگذشت.