زمینه فعالیت : سازنده و مرمت کننده ی سازهای ایرانی و غربی زادروز : 1307/05/10
از شاگردان ابوالحسن صبا، اتی ین واتلو و سورن آراکلیان است. . در شش‌سالگی پدرش را از دست داد و بنابراین مجبور به ترک تحصیل شد. پس از آن برای امرار معاش به کارهای مختلفی از جمله نجاری روی آورد. با توجه به علاقه‌ای که به موسیقی داشت، پس از چند سال و زمانی که امکانات فراهم شد، تصمیم گرفت تا برای یادگیری موسیقی و نوازندگی ویولن نزد استاد ابوالحسن صبا برود.
پس از گذراندن یک دوره نت‌نویسی و آشنایی با گام‌های موسیقی ایرانی و غربی و یادگیری نوازندگی، استاد صبا پیشنهاد ساخت ویولن را به وی می‌دهد و او را به آقای آراکلیان معرفی می‌کند تا از اطلاعات و مطالعات نظری وی آگاه شود.
وی با استفاده از راهنمایی‌های ابوالحسن صبا و سورن آراکلیان به ساخت و مرمت سازهای ایرانی و غربی پرداخت . در سال ۱۳۳۹ از سوی کارگاه سازسازی اداره هنرهای زیبا، جهت کارآموزی در کارگاه اتی ین وات لو به فرانسه اعزام شد.
قنبری‌مهر به دلیل مهارت و تجربهٔ فراوان، مستقیما به دوره مخصوص تعمیرات که مربوط به دوره عالی است، راه یافت. وی مهارت خویش را به آنجا رساند که دیوید اویستراخ ویولن ساخته‌شده او را با ویولن «استرادیواریوس»، (بزرگترین سازنده ویولن جهان) اشتباه گرفته و به قدری متعجب می‌شود که با نوشتن نامه‌ای زبدگی و استادی قنبری‌مهر را می‌ستاید..
گوشه ای از فعالیت ها و افتخارات : ابداع تکنیکی زیبا در تزئین سازها با بهره‌گیری از تلفیق ورق برنج و چوب‌های زینتی معروف به «مِهرکاری» است که استادان سازندهٔ ساز، نام آن را از پسوند فامیل قنبری‌مهر گرفته‌اند.
قنبری‌مهر در اوایل دههٔ هفتاد، با اندازه‌گیری نسبت نوازنده به ساز در نقاشی‌های ظروف به‌جای مانده از دوره ساسانی، بربط‌هایی را مشابه بربط‌های آن دوره، به دو صورت متفاوت، یکی با صفحه پوستی و دیگری با صفحه چوبی ساخت.