زمینه فعالیت : شاعر و ترانه سرا زادروز : 1327/01/27
وی دربارۀ تولّد خود میگوید: «دو ماه به زمان تولّدم باقیمانده بود، که برادرم در دزفول بیمار میشود.
خانواده هم از این فرصت استفاده میکنند تا به عیادتش بروند. این است که در قطار بهدنیاآمدم و در شناسنامهام درج شد متولّد اندیمشک، چون دایی من در ثبت احوال آن منطقه بود، شناسنامهام را همان زمان میگیرد. البتّه زیاد آنجا نبودم، همان زمان ۱۰ روز یا یکماه را در آنجا سپری کردیم، در اصل تهرانی هستیم. پدرم برای ده ونک و مادرم برای اوین است. در اصل ساکن خود بندرعباس بودیم.
دوران کودکی را تهران، بخش شمیرانات، شهر ری، کرج و... بهصورت پراکنده بودیم، چون پدرم شاغل در راهآهن بود، مأموریتهای ایستگاهی داشتند.
از سال ۱۳۵۳ به بندر عباس رفتم.» او در چاپخانه با فریدون مشیری که آن روزها مسؤول صفحۀ شعر و ادب هفتتار چنگ مجلۀ روشنکفر بود، آشنا شد و نخستین شعرش در سال ۱۳۳۰، یعنی زمانی که او تنها ۹ سال داشت، در مجلۀ روشنفکر به چاپ رسید.
شعرهای وی از همان زمان تاکنون بهطور پراکنده در بسیاری از نشریات کشور و مجموعه شعرهای مختلف و جُنگها، انتشار یافتهاست. بهمنی از سال ۱۳۴۵ همكاری خود را با رادیو آغاز كرد و برنامۀ صفحۀ شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه دادهاست.
بهمنى در سال ۱۳۷۴ همکارى خود را با هفتهنامۀ ندای هرمزگان آغاز مىکند و صفحهاى تحت عنوان تنفس در هواى شعر را هر هفته در پیشگاه مشتاقان خود قرار مىدهد. وی از سال ۱۳۵۳ ساکن بندرعباس شد و پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً در سال ۱۳۶۳ به بندرعباس عزیمت کرد و در حال حاضر نیز، ساکن همانجاست. محمدعلی بهمنی مسؤول چاپخانۀ دنیای چاپ بندرعباس و مدیر انتشارات چیچیکا (در گویش بندرعباسی به معنی قصّه) در بندرعباس است.
در سال های اخیر حضور محمدعلی بهمنی در شعر امروز با حواشی همراه بوده است که از آن جمله میتوان به دفاع سرسختانه ی او از غزل پست مدرن با جمله ی «اگر حافظ هم امروز بود غزل پست مدرن می گفت»، حضور او در مراسم شعرخوانی «نه دی» (وابسته به طرفداران حکومت) و نامه یغما گلرویی و پاسخگویی خود او اشاره کرد.محمّدعلی بهمنی در سال ۱۳۷۸ موفّق به دریافت تندیس خورشید مهر بهعنوان برترین غزلسرای ایران گردید. در سال ۱۳۸۳ با همّت اداره کلّ فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان، همزمان با برگزاری ششمین کنگرۀ سراسری شعر و داستان جوان در بندرعباس نکوداشت محمدعلی بهمنی برگزار گردید. همچنین در کنگرۀ سراسری شعر دفاع مقدس از او تقدیر شدهاست.
آثار : باغ لال (١٣۵٠) ، در بیوزنی (١٣۵١) ، عامیانهها (١٣۵۵) ، گیسو، کلاه، کفتر (١٣۵۶) ، گاهی دلم برای خودم تنگ میشود (١٣۶٩) ، غزل (١٣٧٧) ، شاعر شنیدنی است (١٣٧٧) ، عشق است (١٣٧٨) ، نیستان (١٣٧٩) ، کاسۀ آب دیوژن، امانم بده (١٣٨٠) ، این خانه واژههای نسوزی دارد (١٣٨٢) ، من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم (۱۳۸۸) .